باشگاه اتلیتکو مادرید
نام باشگاه: اتلتیکو مادرید (Atlético Madrid)
نام مستعار باشگاه: روجیبلانکو (Los Rojiblancos) یا قرمز و سفید ها
نام اختصاری: ATM
سال تاسیس: 26 آوریل 1903 (115 سال قبل)
تخصص: باشگاه ورزشی
نام زمین: واندا متروپولیتانو (Wanda Metropolitano)
ورزشگاه: Estadio Vicente Calderón
ظرفیت زمین: 67703
مالکین باشگاه: Miguel Ángel Gil Marín و Enrique Cerezo با 52 درصد سهام، (Idan Ofer (Quantum Pacific با 33 درصد سهام و (Wang Jianlin (Wanda Group با 15 درصد سهام.
رئیس باشگاه: انریکه کرزو (Enrique Cerezo)
مربی باشگاه: دیاگو سیمئونه (Diego Simeone)
لیگ: لالیگا اسپانیا
توضیحات
باشگاه ورزشی اتلتیکو مادرید (Club Atlético de Madrid) که معمولا بصورت اتلتیکو مادرید (Atlético Madrid) و یا خیلی ساده بصورت اتلتیکو (Atlético) یا اتلتی (Atleti) خوانده می شود یکی از تیم های فوتبال حرفه ای در اسپانیا و جهان است که در مادرید بازی می کنند و حضور حرفه ای در لیگ لا لیگا اسپانیا دارد.
بازی های خانگی این باشگاه در ورزشگاه اختصاصی این تیم به نام Wanda Metropolitano برگزار می شود که ظرفیتی در حدود 68000 نفر جمعیت دارد. از نظر باشگاهی تیم اتلتیکو مادرید سومین باشگاه موفق فوتبال اسپانیا بعد از تیم های سر شناس رئال مادرید و بارسلونا است.
تیم فوتبال اتلتیکو مادرید از نظر موفقیت های باشگاهی افتخارات زیادی داشته است. این تیم تا به حال 10 بار موفق به فتح لا لیگا در رویداد های مختلف شده است که شامل لیگ و دابل کاپ سال 1996، پیروزی در Copa del Rey برای 10 بار، دو بار سوپر کاپ اسپانیا، و یک بار هم Copa Eva Duarte. در اروپا نیز اتلتیکو مادرید موفق به فتح جام برندگان اروپا در سال 1962 و در سال های 1963 و 1986 نیز به مقام دوم این مسابقات رسیدند.
آنها در لیگ قهرمانان اروپا هم در سال های 1974، 2014 و 2016 به مقام نایب قهرمانی رسیدند. جام اروپا را هم در سال های 2010، 2012 و 2018 بردند و در سال های 2010، 2012 و 2018 نیز موفق به فتح سوپر کاپ اروپا شدند و در نهایت این باشگاه در سال 1974 موفق به قهرمانی در جام بین قاره ای شد.
ست رسمی باشگاه اتلتیکو مادرید بصورت پیراهن های راه راه قرمز و سفید، با شورت آبی و جوراب آبی و قرمز است. این ترکیب رنگی از سال 1911 مورد استفاده این باشگاه بوده است.
در طول تاریخ این باشگاه نام های مستعار زیادی از جمله Los Colchoneros (به معنی سازندگان تشک) برای این باشگاه در نظر گرفته شده است و دلیل آن هم این بود که این باشگاه اولین باشگاه ورزشی بود که رنگ لباسشان با تشک هایی که آن زمان بصورت سنتی ساخته می شد همخوانی داشت.
در طول دهه 1970 آنها را به عنوان Los Indios می شناختند که بعدها از این نام دیگر استفاده نشد.
نظریه های زیادی وجود دارد که چرا این نام مستعار برای باشگاه محدود و دیگر استفاده نشد که برخی دلیل آن را قرار داشتن باشگاه اتلتیکو در کمپی در نزدیکی رودخانه river bank می دانند، برخی دلیل اصلی آن را اینطور بیان می کنند که Los Indios دشمن اصلی و سنتی Los Blancos بود و این نام مستعار باشگاه city rivals متعلق به رئال مادرید بود.
باشگاه اتلتیکو مادرید قبلا متعلق به سوپر لیگ Indian در Kolkata بود و به همین دلیل سابقا این تیم با نام Atlético de Kolkata خوانده می شد. این تیم موفق به فتح لیگ قهرمانی این منطقه برای دو بار شد. ولی در سال 2017 تیم اتلتیکو مادرید تصمیم گرفت مشارکت حقوقی خود با باشگاه ISL را به پایان برساند.
تاریخچه باشگاه اتلتیکو مادرید
سال های فعال باشگاه در بین سال های 1903 تا 1939
این باشگاه در 26 آوریل سال 1903 به عنوان باشگاه ورزشی توسط سه دانشجو که در مادرید زندگی می کردند و با نام Athletic Club Sucursal de Madrid تاسیس شد.
آنها این باشگاه را به عنوان باشگاه کودکی خودشان یعنی اتلتیکو بیلبائو (Athletic Bilbao) می دیدند، تیمی که در همان سال به تازگی موفق به برنده شدن فینال کوپا دل ری شده بود.
در سال 1904 آنها با اعضا ناراضی رئال مادرید به هم پیوستند. آنها با پیراهن های آبی و سفید شروع به بازی کردند به عنوان رنگ مشابه تیم اتلتیکو بیبائو خود را معرفی کردند. اما با شروع سال 1911 دو تیم اتلتیکو در دو شهر مادرید و بیلبائو هر دو با رنگ فعلی پیراهن های خود یعنی سفید و قرمز به میادین رفتند.
برخی اعتقاد دارند که این تغییر رنگ به این دلیل اتفاق افتاد که هزینه تولید لباس هایی با رگه های سفید و قرمز به مراتب ارزان تر از رنگ آبی و سفید بود، زیرا برای تولید این نوع لباس دقیقا از همان پارچه ای استفاده می شد که برای تولید تشک استفاده می کردند و به همین دلیل اگر پارچه ای اضافه می آمد به راحتی می توانستند آن را به لباس ورزشی تبدیل کنند. همین موضوع هم باعث ایجاد نام مستعارLos Colchoneros برای اتلتیکو مادرید شد.
با این حال توضیح دیگر در این خصوص این است که مسئولان باشگاه اتلتیکو مادرید و اتلتیکو بیلبائو ست لباس آبی و سفید خود را از Blackburn Rovers در انگلستان خریده بودند. اما در سال 1909 Juanito Elorduy بازیکن سابق تیم اتلتیکو مادرید و عضو هیئت مدیره این تیم برای خرید مجدد این ست به انگستان رفت تا برای هر دو تیم آن را تهیه کند. اما نتوانست Blackburn Rovers را پیدا کند و یا پارچه و ست مشابهی پیدا کند.
از این رو مجبور شد تا ست سفید و قرمز تیم ساوتهمپتون که تیم باشگاهی بندری در ورودی اسپانیا بود را برای دو تیم اتلتیکو خریداری نماید و این موضوع در هیئت مدیره باشگاه هم تصویب شد تا از این رنگ بتوانند برای تیم خودشان استفاده کنند. همین موضوع باعث شد تا نام مستعار Los Rojiblancos برای اتلتیکو مادرید استفاده شود.
با این حال مدیران باشگاه مادریدی تصمیم گرفتند تا از همان شورت های آبی رنگ استفاده کنند در حالی که تیم بیلبائو به شورت های مشکی روی آورد. اتلتیکو بیلبائو در فینال کوپا دل ری در سال 1911 با استفاده از بازیکنان قرضی که از اتلتیکو مادرید گرفته بود از جمله Manolón که یکی از گل های آنها را به ثمر رساند توانست پیروز شود.
اولین زمین ورزشی و تمرین تیم اتلتیکو مادرید زمین Ronda de Vallecas در منطقه طبقه کارگر سمت جنوب شهر بود. در سال 1919 شرکت Compañía Urbanizadora Metropolitana که سیستم ارتباط زیر زمینی مادرید را اداره می کرد زمین هایی را در نزدیکی دانشگاهCiudad خریداری کرد و در اختیار باشگاه قرار داد.
در سال 1921 تیم اتلتیکو مادرید از باشگاه مادری خود یعنی اتلتیکو بیلبائو جدا و مستقل شد و یک ورزشگاه 35800 نفری ساخت که این کار توسط شرکت Metadia Metropolitano de Madrid برای این تیم انجام شد.
از ورزشگاه متروپولیتانو (Metropolitano) تا سال 1966 یعنی زمانی که این تیم به استادیوم جدید Estadio Vicente Calderón نقل مکان کرد استفاده می شد. وقتی که اتلتیکو از متروپولیتانو رفت این ورزشگاه تخریب شد و به جای آن ساختمان دانشگاه و یک واحد اداری متعلق به شرکت ENUSA ساخته شد.
در طول دهه 1920 تیم اتلتیکو مادرید سه بار موفق به فتح Campeonato del Centro شد و در سال 1921 در فینال کوپا دل ری در برابر باشگاه مادری خود اتلتیکو بیلبائو شکست خورد و دوم شد و این اتفاق دوباره در سال 1926 نیز تکرار شد.
به دنبال این موفقیت ها در سال 1928 از آنها دعوت شد تا به Primera División ملحق شده و در مراسم افتتاحیه لا لیگا شرکت کنند و در واقع در لا لیگا حضور پیدا کنند.
در اولین حضور خود در لا لیگا این تیم توسط Fred Pentland مدیریت می شد ولی بعد از دوفصل وظیفه هدایت تیم بر عهده Segunda División قرار گرفت. بصورت خلاصه آنها موفق شدند دوباره به لالیگا در سال 1934 بازگردند اما دوباره در سال 1936 Josep Samitier از Pentlandدر نیم فصل جای مربی قبلی را گرفت.
در طول جنگ داخلی اسپانیا مسابقات Los Colchoneros به تعویق افتاد زیرا Real Oviedo به دلیل تخریب استادیوم شخصی اش بواسطه بمب گذاری نمی توانست به مسابقات ادامه دهد.
در بین سال های 1939 تا 1947
در سال 1939 زمانی که لالیگا از سر گرفته شد تیم اتلتیکو مادرید با تیم Aviación Nacional از ساراگوسا به هم پیوستند و تیم اتلتیکو آواسین د مادرید (Athletic Aviación de Madrid) را تشکیل دارند.
تیم آواسین مادرید در سال 1939 در واقع تاسیس شد که یر نظر هواپیمایی ملی اسپانیا قرار داشت. به آنها قول زمینی در Primera División در فصل 1939-1940 داده شده بود که توسط RFEF این موضوع انکار شد. به همین دلیل در راستای یک توافق این تیم که در طول جنگ داخلی 8 بازیکن خود را از دست داده بود به تیم اتلتیکو پیوست.
این تیم در فصل 1939-1940 موفق شد جایگاه تیم رئال اویدو (Real Oviedo) را در لالیگا بگیرد. با مدیریت و مربی گری ریکاردو زامورا (Ricardo Zamora) افسانه ای موفق شد اولین عنوان خود را در لالیگا به دست بیاورد و این عنوان دوباره در سال 1941 تکرار شد.
بهترین بازیکن و با نفوذ ترین بازیکن تیم اتلتیکو در این سال کاپیتان آلمانی اتلتیکو به نام گومز (Gómez) بود. او از تیم ریسینگ سانتاندر (Racing de Santander) در سال 1939 به تیم اتلتیکو آمد و بصورت متوالی برای 8 فصل و تا زمان مبارزات انتخاباتی 947-1948 برای اتلتیکو مادرید به میدان رفت.
او یک بازیکن میانی بود و در پست هافبک وسط بازی می کرد و به همراه دو بازیکن اسطوره ای دیگر باشگاه به نام های ماچین (Machín) و رامون گابیلوندو (Ramón Gabilondo) وسط تیم اتلتیکو را کاملا در اختیار داشتند.
در سال 1941 فرمان صادر شده توسط فرانسیسکو فرانکو (Francisco Franco) تیم ها را از داشتن نام خارجی ممنوع کرد و به همین دلیل تیم اتلتیکو به نام اتلتیکو آدیسون مادرید (Atlético Aviacion de Madrid) شناخته شد.
در سال 1947 این باشگاه تصمیم گرفت که نام اتحادیه نظامی که بر روی تیم بود را حذف کند و به همین دلیل با یک تغییر نام تیم به نام امروزی خود یعنی اتلتیکو مادرید (Club Atlético de Madrid) شناخته شد.
در همان سال تیم اتلتیکو مادرید موفق شد رئال مادرید را در دربی پایتخت با حساب 5-0 شکست دهد و بزرگترین پیروزی خود را در مقابل این تیم در رویدادهای خانگی تا به امروز جشن بگیرید.
سال های طلایی اتلتیکو مادرید در بین سال های 1947 تا 1965
تحت هدایت هلنیو هررا (Helenio Herrera) و با کمک لاربی بنبارک (Larbi Benbarek) اتلتیکو مادرید موفق به فتح لالیگا در سال های 1950 و 1951 بصورت دو بار متوالی شد.
با رفتن هررا باشگاه شروع به تحلیل رفتن کرد و به همین دلیل از دو تیم صاحب نام دیگر اسپانیا یعنی رئال مادرید و بارسلونا عقب افتاد و در مابقی دهه 1950 برای تصاحب رده سوم با تیم اتلتیکو بیلبائو بیشتر در رقابت بود.
با این حال در طول دهه 1960 و 1970 اتلتیکو مادرید توانست به صورت جدی به عنوان رقیب سرسخت تیم بارسلونا برای تصاحب رده دوم این تیم را به چالش بکشد. در فصل 1957- 1958 فردیناند دوچیک (Ferdinand Daučík) به عنوان مربی تیم اتلتیکو مادرید انتخاب شد و موفق شد این تیم را به مقام دوم لالیگا نائل کند.
مقام دومی اتلتیکو باعث شد تا این تیم برای مسابقات قهرمانی اروپا به این مسابقات راه پیدا کند جایی که قبلا تنها تیم رئال مادرید در آن موفق به قهرمانی از اسپانیا شده بود و در این رویداد ها هم به همراه رئال مادرید وارد مسابقات اروپایی شد.
تیم اتلتیکو مادرید در این رویداد ها پس از اینکه تیم های درومکوندرا (Drumcondra) ، سسکا صوفیا (CSKA Sofia) و شالکه 04 (Schalke 04) را شکست داد وارد نیمه نهایی شد.
در نیمه نهایی دو تیم همشهری رئال مادرید و اتلتیکو مادرید به مصاف هم رفتند. در بازی رفتن اتلتیکو مادرید 1-0 در متروپولیتانو (Metropolitano) پیروز شد و در برگشت رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو (Santiago Bernabéu) با حساب 2-1 پیروز شد. در این زمان بازی به بازی سوم کشید و در ساراگوسا (Zaragoza) رئال مادرید 2-1 پیروز شد.
با این وجود اتلتیکو مادرید انتقام این شکست را در زمانی که تحت هدایت مربی سابق رئال مادرید وزه ویلالونگا (José Villalonga) قرار گرفت، از رئال مادرید گرفت و این تیم را در دو دیدار کوپا دل ری در فینال های سال 1960 و 1961 شکست داد.
در سال 1962 آنها کاپ برندگان اروپا را از آن خود کردند که این کا را با شکست 3-0 تیم فیورنتینا (Fiorentina) و در زمان تکرار مسابقه انجام دادند.
این دستاوردی بسیار قابل توجه برای اتلتیکو مادرید بود زیرا جام حذفی اروپا تنها جایزه مهم اروپا برای یک باشگاه محسوب می شد و زمانی این مهم بیشتر مشخص می شد که رئال مادرید هم تا آن زمان موفق به پیروزی در این مسابقات و کسب مدال نشده بود.
سال بعد اتلتیکو به فینال 1963 رسید اما در مقابل تیم تاتنهام با نتیجه 5-1 شکست خورد. انریکه کولار (Enrique Collar) که به عنوان یک بازیکن تاثیر گذار در سال های اخیر اتلتیکو بود در این زمان به همراه دو بازیکن تاثیر گذار دیگر یعنی میگوئل جونز (Miguel Jones) و آدلاردو (Adelardo) در خط میانی اتلتیکو بازی می کردند.
معمولا بهترین سال های تیم اتلتیکو مادرید درست با بهترین سال های تیم رئال مادرید با هم اتفاق افتاده است. بین سال های 1961 تا 1980 رئال مادرید لالیگا ار تحت سلطه خود داشت و 14 بار جام قهرمانی را بالای سر برد.
در طول این دوران هر چند اتلتیکو تلاش های زیادی کرد اما در سال های 1966، 1970، 1973 و 1977 تنها موفق به قهرمانی در لالیگا شد و در سال های 1961، 1963 و 1965 هم به عنوان نایب قهرمانی لالیگا نائل شد.
این باشگاه در سال های 1965، 1972 و 1976 نیز موفق به کسب سهمیه کوپا دل ری شد. در سال 1965 بعد از اینکه رقابت سختی با رئال مادرید داشتند نهایتا به مقام نایب قهرمانی رسیدند و در این سال اتلتیکو به تنها تیمی مبدل شد که موفق شده بود برای 8 سال پیاپی رئال مادرید را در برنابئو شکست دهد.
جام باشگاه های اروپا در بین سال های 1965 تا 1974
بازیکنان مهمی که در این دوران تیم اتلتیکو مادرید را همراهی کردند و امروزه به عنوان قهرمان از آنها یاد می شود آدلاردو (Adelardo) به همراه گل زنانی مانند لوئیس آراگونس(Luis Aragonés)، خاویر آیرورتا (Javier Irureta) و خوزه اولوگیو گاراته (José Eulogio Gárate) بودند که موفق شدند سه بار در سال های 1969، 1970 و 1971 بدرخشند.
در سال 1970 اتلتیکو مادرید با چندین بازیکن آرژانتینی به نام های روبن آیالا (Rubén Ayala)، پانادرو دیاز (Panadero Díaz)، رومن کاچو هردیا (Ramón “Cacho” Heredia) به همراه یک مربی آرژانتینی به نام خوان کارلوس لورنزو (Juan Carlos Lorenzo) قرار داد امضا کردند.
لورنزو به نظم و انضباط بسیار معتقد بود و بازی با احتیاط و بدون اختلال در بازی حتی اگر بازی به مشکل بر می خورد و بحث بر انگیز می شد را در دستور کار خود قرار داد.
روش او موفقیت آمیز بود. تیم او پس از اینکه در سال 1973 لالیگا را فتح کرد به فینال جام اروپا نیز در سال 1974 رسید. در این مسیر تیم اتلتیکو مادرید موفق شد تیم های گالاتاسرای (Galatasaray)، دینامو بوکروشی(Dinamo Bucureşti)، ستاره سرخ بلگراد (Red Star Belgrade) و سلتیک (Celtic) را شکست دهد.
در دو نیمه نهایی که در مقابل سلتیک برگزار شد لورنزو بازیکنانی مانند دیاز و آیالا و همچنین کویکو را به دلیل مصدومیت از دست داد که این موضوع باعث انتقاد شدیدی از او شد و مطابق با گزارشات به دلیل تمرین بد بازیکنان و شرایط بد بدنی آنها بود . همین موضوع باعث شد تا این تیم بازی را صفر صفر با سلتیک به اتمام برساند.
اما در بازی برگشت اتلتیکو موفق شد با گل های گارات و آدلاردو، سلتیک را شکست دهد و به فینال جام اروپا راه پیدا کند.
اما بازی فینال در ورزشگاه هایسل (Heysel Stadium) با باخت اتلتیکو برابر بایرن مونیخ همراه بود. بایرن مونیخ در این دوران و در این بازی بازیکنان بزرگی مانند فرانتس بکن بائر (Franz Beckenbauer)، سپ مایر (Sepp Maier)، پائول بریتنر (Paul Breitner)، یولی هوئنس(Uli Hoeneß) وگرد مولر (Gerd Müller) را در اختیار داشت.
با وجود اینکه اتلتیکو آیالا، دیباز و کویکو را نداشت با قانون گل طلایی و در وقت اضافی بازی را واگذار کردند. در آخرین دقایق وقت اضافی دیدار مدافع تیم بایرن مونیخ گئورگ شوارتزنبک (Georg Schwarzenbeck) با یک شوت از فاصله 25 متری به شکلی که دروازه بان فقط توپ را توانست نگاه کند دروازه را باز کرد و بایرن پیروز شد.
سال های آراگونس در بین سال های 1974 تا 1987
بلافاصله بعد از شکست در فینال جام اروپا اتلتیکو لوئیس آراگونس را به عنوان مربی جدید تیم معرفی کرد. آراگونس در چهار دوره جداگانه در سال های 1974 تا 1980، از 1982 تا 1987 در سال 1991 تا 1993 و نهایتا در سال 2002 تا 2003 به عنوان مربی اتلتیکو مادرید انتخاب شد.
موفقیت های او از همان اولین روزهای انتخابش مشخص شد زیرا با عدم حضور بایرن مونیخ در رقابت های بین قاره ای از اتلتیکو مادرید برای حضور در این رقابت ها دعوت شد.
رقیب اول آنها تیم ایندیپندنت (Independiente) آرژانتین بود که بعد از اینکه بازی اول را 1-0 باختند در بازی برگشت اتلتیکو موفق شد بازی را 2-0 با گل های خاور آرورتا و روبن آیالا پیروز شود.
بعد از آن در سال 1985 آراگونس موفق شد تیم اتلتیکو مادرید را فاتح لالیگا و بعد از آن نایب قهرمان کوپا دل ری کند. او در این مسابقات از هوگو سانچز (Hugo Sánchez) که 19 گل در لیگ به ثمر رسانده بود و برنده بهترین بازیکن همان سال هم شد بهره می برد.
ضمن اینکه سانچز هر دو گل اتلتیکو را در برابر اتلتیکو بیلبائو در فینال جام حذفی که اتلتیکو مادرید 2-1 پیروز شد را هم به ثمر رساند.
با این حال سانچز تنها یک فصل در اتلتیکو باقی ماند و بعد از آن به رئال مادرید پیوست. با وجود از دست دادن سانچز آراگونس در سال 1985 موفق شد سوپر کاپ اسپانیا را به دست بیاورد و تیم اتلتیکو را هم تا فینال جام اتحادیه اورپا در سال 1986 هدایت کرد.
اما باز هم در این فینال اتلتیکو سومین رویداد فینال اروپایی خود را از دست داد و باز هم با نتیجه 3-0 به دیناموکیف اکراین (Dynamo Kyiv) باخت.
سال های خسوس گیل در بین سال های 1987 تا 2003
در سال 1987 خسوس گیل (Jesús Gil) سیاستمدار و بازرگان مشهور و بحث بر انگیز رئیس باشگاه اتلتیکو مادرید شد.
در مدت مدیریت او اتلتیکو مادرید به مدت 10 سال نتوانست موفقیتی در لالیگا به دست بیاورد و به طورکلی طرفداران این تیم از موفقیت او در لیگ نا امید شدند.
تمام کاری که گیل کرد این بود که با پرداخت هزینه های سنگین به برخی از بازیکنان و مربیان و خرید های گران قیمت سعی کرد بر مشکلات غلبه کند که یکی از مشهورترین هزینه های او خرید یک وینگر پرتغالی به نام پائولو فوتر بود (Paulo Futre) بود که تنها افتخار او برنده شدن با پورتو در یک فینال اروپایی بود.
با تمام این هزینه ها در این سال ها تنها یک بار اتلتیکو موفق به پیروزی در کوپا دل ری در سال 1991 و یک عنوان لالیگا در سال 1992 شد.
نزدیکترین مقام متناسب با نام اتلتیکو در فصل 1990-1991 اتفاق افتاد که این تیم موفق شد نایب قهرمان لالیگا با اختلاف 10 امتیازی نسبت به تیم بارسلونا یوهان کرایوف (Johan Cruyff) شد.
در این سال ها گیل به دلیل نوع مدیریت خود در باشگاه اتلتیکو شهرت بدی به دست آورد. در طول مدیریت او در این باشگاه مربیان برجسته زیادی از جمله سزار لوئیس منوتی (César Luis Menotti)، رون آتکینسون (Ron Atkinson)، خاویر کلمنته (Javier Clemente)، تومیسلاو اویچ (Tomislav Ivić)، فرانسیسکو ماتورانا (Francisco Maturana)، آلفیو باسیل (Alfio Basile) و همچنین لوئیس آراگونس (Luis Aragonés) به این باشگاه آمدند و خیلی فوری باشگاه را ترک و یا اخراج شدند.
گیل در سال 1992 آکادمی جوانان اتلتیکو مادرید را تعطیل کرد. این کار به دلیل سابقه و افتخارات 15 ساله این آکادمی و شهرت جهانی که در برابر رئال مادرید داشت قابل توجه بود.
تیم اتلتیکو سپس به یک شخصیت حقوقی تبدیل شد که ساختارش تحت قانون اسپانیا امکان خرید و فروش سهام برای باشگاه را آزاد می کرد.
سال های خسوس گیل در بین سال های 1987 تا 2003
در رقابت ههای لالیگا در فصل 1994-1995 اتلتیکو در آخرین روزها از حضور در مسابقات انصراف داد. باشگاه پس از آن تغییرات مدیریتی دیگری را در راس خود آغاز کرد. در فصل 1995-1996 سرمربی دیگری به نام رادومیز آنتیچ (Radomir Antić) برای تیم انتخاب شد.
او بازیکنانی از جمله تونی (Toni)، روبرتو سولوزابل (Roberto Solozábal)، دلفی ژلی (Delfí Geli)، خوان ویزاکاینو (Juan Vizcaíno)، خوزه لوئیز کامینرو (José Luis Caminero)، دیگو سیمئونه (Diego Simeone) خوزه فرانسیسکو مولینا (José Francisco Molina) ، میلینکو پانتیچ (Milinko Pantić) ، لوبوسلاو پنو (Luboslav Penev) و سانتی دنیا (Santi Denia) سرانجام توانستند عنوان اولی لالیگا را به دست بیاورند و دو بار لالیگا و کوپا دل ری را پشت سر هم به دست بیاورند.
فصل بعدی یعنی 1996-1997 برای اولین بار اتلتیکو خود را در لیگ قهرمانان اروپا دید. با توجه به تمامی اهمیتی که این فصل برای اتلتیکو مادرید داشت اما قابل توجه ترین خرید تابستانی این تیم خرید جانسن اسنایدر (Juan Esnáider) از رئال مادرید و رادک بیبل (Radek Bejbl) بود که در یورو 1996 نمایش خوبی برای جمهوری چک داشت.
جنگیدن در دو جبهه باعث شد تا اتلتیکو رده های بالای جدول لیگ را از دست بدهد ضمن اینکه در مرحله یک چهارم نهایی نیز در برابر آژاکس در وقت اضافه باخت و از لیگ قهرمانان حذف شد.
قبل از شروع فصل 1997 – 1998 هزینه های سنگین باشگاه با خرید کریستیانو ویری (Christian Vieri) و جونینهو (Juninho) ادامه پیدا کرد.
با تمام موفقیت های نسبی تغییرات جدی در استراتژی گیل دیده نشد و اگر چه اتلتیکو در سه فصل متوالی توانست به خوبی شرایط خود را تحمل کند اما در تابستان 1998 مدیر جدید یعنی آریگو ساچی (Arrigo Sacchi) جایگزین شد که او هم تنها شش ماه دوام آورد.
آنتیچ نهایتا دوباره در اوایل 199 به صندلی مدیریت بازگشت و در پایان فصل دوباره کنار گذاشته شد و کلودیو رانیری (Claudio Ranieri) جای او را گرفت.
فصل 1999-2000 یکی از بدترین دوران های اتلتیکو مادرید بود. در ماه دسامبر 1999 گیل و هیئت مدیره به علت اختلاص محکوم شدند و به حالت تعلیق در آمدند و دولت برای باشگاه یک سرپرست موقت به نام خوزه مانوئل رابی (José Manuel Rubí) برای باشگاه تعیین شد.
با اخراج گیل و هیدت مدیره او بازیکنان تیم اتلتیکو بسیار ضعیف عمل کردند و این باشگاه رو به شکست رفت. رانیری استعفا داد و باشگاه 17 بازی از 20 بازی خود را در لیگ باخت.
در این میان آنتیچ برای بار سوم مربی گری خود را در باشگاه آغاز کرد که او هم نتوانست تیم را از شرایط بحرانی خارج کند. با وجود رسیدن به فینال کوپا دل ری ولی باز هم اتلتیکو با بحران و شرایط بدی روبه رو بود.
اتلتیکو مادرید دو فصل را در سگوندا دیویژن (Segunda División) (لیگ پایین تر) گذراند. سرانجام با مربی گری آراگونس در چهارمین حضور این مربی و آخرین حضور او در تیم اتلتیکو موفق شد با پیروزی جام Segunda División تیم اتلتیکو را دوباره به لیگ دسته اول باز گرداند و برای فصل بعد اتلتیکو برای مسابقات لالیگا فرناندو تورس (gave Fernando Torres) را به خدمت گرفت.
دوران آگوره (Aguirre) بین سال های 2006 تا 2009
در سال 2006 اتلتیکو مادرید با هافبک های پرتغالی به نام کاستینها (Costinha) و مانیچ (Maniche) و یک فورارد آرژانتینی به نام سرخیو آگوئرو (Argentine) قرارداد امضا کرد.
در ژوئیه 2007 فرناندو تورس (Fernando Torres) باشگاه را برای پیوستن به لیورپول با هزینه 26.5 میلیون پوند ترک کرد در حالی که لوئیس گارسیا (Luis García) در حرکتی مخالف از لیوپول به اتلتیکو در همان فصل آمد.
در همین سال اتلتیکو مادرید دیگو فرلان (Diego Forlán) را که برنده کفش طلایی اروپا یا همان پیچیچی و جایزه بین المللی اروپا را برده بود با هزینه 21 میلیون یورو از ویارئال خریداری کرد.
از دیگر بازیکنانی که به اتلتیکو مادرید پیوستند می توان به سیمائو (Simão) که هافبکی پرتغالی بود از بنفیکا و خوزه آنتونیو رایز (José Antonio Reyes) که یک وینگر بود یا 12 میلیون یورو اشاره کرد.
در ماه ژوئیه 2007 هیئت مدیره باشگاه اتلتیکو در طی موافقتنامه ای زمین های استادیوم خود را به فروش رساند تا به استادیوم المپیک شهر انتقال پیدا کند.
با این حال این نقل مکان برای ساخت ورزشگاه جدید باشگاه بود که در سال 2016-2017 آماده شد. این اتفاق برای این بود که مادرید میزان مسابقات المپیک روی دو زانیرو (Rio de Janeiro) 2016 بود.
فصل 2007-2008 را می توان یکی از موفق ترین فصل های حضور اتلتیکو مادرید در لالیگا دانست. این تیم در جام یوفا 32 گل به ثمر رساند و نهایتا توسط تیم بولتون واندررس (Bolton Wanderers) شکست خوردند.
در این سال آنها همچنین به مرحله یک چهارم نهایی کوپا دل ری راه پیدا کردند که توسط تیم والنسیا که نهایتا قهرمان این رویداد ها شد در این مرحله به سختی حذف شدند. این برای اولین بار بود که تیم اتلتیکو مادرید بعد از فصل 1996-1997 موفق شده بود تا به جایگاه بالای جدول یعنی چهارم در لالیگا برسد.
در 3 فوریه 2009 خاویر آگوئر (Javier Aguirre) از سمت مربی گری تیم اتلتیکو به دلیل شروع ضعیف در اول فصل بعد از اینکه شش بازی را دون برد پشت سر گذاشت بر کنار شد.
او بعدا ادعا کرد که این کار منصفانه نبوده است و یک جانبه تصمیم گیری شده است. پس از اخراج او از تیم بسیاری از تماشاگران اتلتیکو نسبت به مدیران تیم خشمگین شدند و معتقد بودند که مشکلات تیم به خاطر ضعف او نبوده است.
دیگو فورلان نیز در پشتیبانی از مربی سابق خود گفت که مشکل تیم او نبوده است و همین موضوع باعث شد تا مدیران اتلتیکو به این موضوع اعتراف کنند و نهایتا این کار باعث شد تا آبل رزینو (Abel Resino) به عنوان مدیر جدید تیم انتخاب شود.
اتلتیکو با این تغییرات به روزهای خوب خود بازگشت و توانست دوباره برای چهار بار دیگر به بالای جدول باز گردد و به لیگ قهرمانان اروپا راه پیدا کند. دیگو فورلان توانست در این سال ها یک بار به عنوان بهترین بازیکن اروپا دست پیدا کند پس از اینکه او توانست 32 گل در لیگ برای اتلتیکو بزند. اتلتیکو این موفقیت داخلی را به عنوان فرصتی برای تقویت تیم خود برای لیگ قهرمانان دانست.
از این رو آنها لئو فرانکو (Leo Franco) را به همراه دیوید دخئا (David de Gea) که هر دو دروازه بان بودند را از تیم جوانان خود به تیم اصلی اوردند و سرخیو آسنسیو (Sergio Asenjo) را هم از والادولید به خدمت گرفتند.
اتلتیکو همچنین مدافع رئال بتیس و تیم ملی اسپانیا یعنی خوانتینو (Juanito) را هو به عنوان بازیکن آزاد به خدمت گرفتند. به رغم فشار باشگاه های بزرگ برای به خدمت گرفتن آگوئرو ستاره تیم اتلتیکو تیم اتلتیکو را ترک نکرد و برای کمک به تیم و حفظ قدرت حمله تیم در این تیم باقی ماند.
با این حال در فصل 2009-2010 شروع خوبی در فصل نداشت و چندین بار شکست خورد. در 21 اکتبر اتلتیکو به شکل بدی با نتیجه 4-0 به چلسی باخت و از مرحله گروهی لیگ قهرمانان حذف شد. این شکست باعث شد تا مدیران اتلتیکو آبل رزینو (Abel Resino) را در یک بیانیه کنار بگذارند.
بعد از اینکه اتلتیکو نتوانست به عنوان مربی با مایکل لادروپ (Michael Laudrup) به توافق برسد بصورت رسمی اعلام کرد که کار هدایت باشگاه را در ادامه فصل کویکو سانچز فلورس (Quique Sánchez Flores) عهده دار خواهد بود.
موفقیت های لالیگا و اروپا (2009-)
با ورود کوئیک سانچز فلورس (Quique Sánchez Flores) به عنوان مربی در اکتبر 2009 تیم اتلتیکو مادرید تغییرات بزرگی را در پیش گرفت. هر چند در ابتدا و در فصل 2009-2010 آنها توفیق چندانی در لالیگا نداشتند و در جایگاه نهم در پایان فصل ایستادند ولی آنها در همان سال 2009-2010 توانستند با قرار گرفتن در رده سوم گروهی لیگ قهرمانان اروپا، به دور مقدماتی لیگ اروپا و به جمع 32 تیم برتر در لیگ اروپا راه پیدا کنند و با پیروزی بر تیم های لیورپول انگلیس در نیمه نهایی و در نهایت برابر فولهام در بازی نهایی در 12 سپتامیر 2010 در بازی که در ورزشگاه هامبورگ HSH Nordbank Arena پیروز شدند و قهرمان لیگ اروپا شدند. دیگو فولن در این بازی موفق شد دو بار گلزنی کند که گل دوم او در دقیقه 116 یعنی در وقت های اضافه زده شد و منجر به پیروزی دو بر یک شاگردان سانچز و قهرمانی آنها در لیگ اروپا شد.
این اولین بار پس از سال 1961-1962 که اتلتیکو مادرید برنده جام برندگان اروپا شده بود، می بود که این تیم موفق شده بود دوباره یک جام اروپایی را به دست بیاورد.
تیم اتلتیکو همچنین در نهایت در تاریخ 19 مه 2010 به فینال کوپا دل ری راه پیدا کردند و در آنجا با تیم سویا رودر رو شدند اما در ورزشگاه نیوکمپ شهر بارسلونا این بازی را با نتیجه 2-0 واگذار کردند.
با دلیل قهرمانی در لیگ اروپا آنها موفق شده بودند که به سوپر کاپ 2010 اروپا راه پیدا کنند که باید رد این بازی به مصاف قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2009-2010 در یک بازی بین المللی می رفتند، بازی که در موناکو و در تاریخ27 آگوست 2010 برگزار شد.
در این بازی تیم اتلتیکو مادرید با گل های خوزه آنتونیو رییس (José Antonio Reyes) و سرجیو آگوئرو (Sergio Agüero) 2-0 پیروز شد که این اولین جام سوپر کاپی بود که اتلتیکو به خانه می آورد.
اتلتیکو مادرید در فصل 2010-2011 نا امید کننده ظاهر شد و در پایان این فصل توانست به مقام هفتم برسد. این تیم در مرحله نیمه نهایی کوپا دل ری و مرحله گروهی لیگ اروپا هم حذف شد. این نتایج چیزی جز اخراج سانچز فلورس قبل از به اتمام رسیدن بازی های فصل به همراه نداشت. به جای او سرمربی دیگری به نام گرجیو مانزانو (Gregorio Manzano) مربی سابق سویا جایگزین شد.
مانزانو تنها دستاوری که داشت حفظ جایگاه تیم اتلتیکو در فینال جام اروپا بود ولی به دلیل نتایج ضعیفی که در لالیگا بخصوص گرفت در دسامبر 2011 از سمت خود برکنار و این بار دیگو سیمئونه (Diego Simeone) به عنوان مربی تیم اتلتیکو معرفی شد.
سیمئونه موفق شد اتلتیکو مادرید را به سومین جام لیگ اروپایی خود در سومین سال متوالی تاسیس این جام هدایت کند. آنها در این رقابت ها در فینال به مصاف تیم اتلتیکو بیلبائو رفتند و آنها را در 9 مه ماه 2012 با نتیجه 3-0 در ورزشگاه بوخارست شکست دادند. رادامل فالکائو دو بار و دیگو یک بار در این بازی گلزنی کردند.
باز هم به دلیل قهرمانی در رقابت های جام اروپا آنها به سوپر جام یوفا در 2012 راه پیدا کردند و به مصاف چلسی رفتند که در دور قبلی لیگ قهرمانان اروپا قهرمان شده بود. این بازی در موناکو در تاریخ 31 آگوست 2012 برگزار شد. این بازی را اتلتیکو با حساب 4-1 پیروز شد، در بازی که فالکائو موفق به هت ریک در نیمه اول شد.
در 17 مه 2013 اتلتیکو مادرید در یک بازی دیدنی موفق شد تیم رئال مادرید را در فینال کوپا دل ری با نتیجه 2-1 شکست دهد، بازی که هر دو تیک آن را با 10 نفر به اتمام رساندند. این پیروزی اهمیت زیادی برای اتلتیکو داشت زیرا آنها موفق شده بودند به 14 سال ناکامی در 25 نبرد سخت بدون پیروزی برای اتلتیکو در دربی شهر مادرید خاتمه دهند. سال 2012-2013 با فتح سه جام معتبر برای تیم اتلتیکو به پایان رسید.
در تاریخ 17 مه 2014 تساوی ارزشمند تیم اتلتیکو مادرید در مصاف با بارسلونا در ورزشگاه نیو کمپ جایگاه لالیگایی را برای اتلتیکو تضمین کرد. که این اتفاق برای اولین بار بعد از سال 1996 افتاده بود رقابت هایی که در سال 2003-2004 با قهرمانی اتلتیکو مادرید به اتمام رسید و پس از مدت ها عنوان قهرمانی به رئال مادرید و یا بارسلونا تعلق نگرفته بود.
یک هفته بعد تیم اتلتیکو مادرید در مصاف رئال مادرید در فینال لیگ قهرمانان اروپا بعد از سال 1974 در یک رویداد تماما شهری قرار گرفت که اولین بار بود دو تیم از یک شهر به فینال لیگ قهرمانان اروپا می رسیدند. دیگو گودین (Diego Godín) اولین گل را برای اتلتیکو مادرید به ثمر رساند و تا سومین دقیقه وقت های تلف شده این نتیجه را حفظ کرد تا اینکه سرخیو راموس (Sergio Ramos) در این دقایق از روی ضربه سر روی کرنر موفق به باز کردن دربازه اتلتیکو و برابر کردن نتیجه شد.
این بازی به وقت های اضافه کشیده شد و در نهایت در این زمان تیم رئال مادرید موفق شد تا حساب 4-1 اتلتیکو را شکست دهد و قهرمان اروپا شود.
تیم اتلتیکو مادرید در سال 2015-2016 برای دومین بار به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه یافت و این بار هم به مصاف رئال مادرید رفت و بعد از این که در زمان بازی با این تیم 1-1 برابر شد در ضربات پنالتی باز هم مقلوب شد و دومین فینال خود را هم از دست داد.
در سال 2018 آنها موفق شدند سومین جام قهرمانی را در لیگ باشگاه های اروپا به دست بیاورند در زمانی که 3-0 تیم المپیک مارسی را در مسابقه نهایی شکست دارند. آنها در همان سال با شکست دادن رئال مادرید با نتیجه 4-2 موفق شدند سوپر جام یوفا را به دست بیاورند.
دربی شهر مادرید
رئال مادرید و اتلتیکو مادرید باشگاه هایی با هویت متضاد و سرنوشتی کاملا متفاوت با هم هستند. در حالی که ورزشگاه رئال مادرید یعنی سانتیاگو برنابئو (Santiago Bernabéu Stadium) یک ورزشگاه با امکانات فوق العاده در Paseo de la Castellana در منطقه ثروتمند نشین Chamartín در شمال مادرید قرار گرفته است، استادیوم سابق اتلتیکو مادرید یعنی ویزنته کالدرون (Vicente Calderón Stadium) با شکوه و زرق و برق کمتر در جنوب شهر مادرید و در منطقه کارگر نشین Arganzuela شهر واقع شده است.
از نقطه نظر تاریخی هم رئال مادرید مدت های زیادی است که عنوان باشگاه را یدک می کشد و مدت ها است توسعه یافته است. از سوی دیگر باشگاه اتلتیکو مادرید همشه با مشخصهsentimiento de rebeldía یعنی داشتن حس شورش شناخته شده است هر چند که در سال های اولیه تاسیس این باشگاه یعنی در زمان فرانسیسکو فرانکو (Francisco Franco) این باشگاه اتلتیکو بود که بیشتر مورد توجه رژیم قرار داشت هر چند از روی اجبار بود.
تیم اتلتیکو در ابتدا زیرا نظر نیروی نظامی هوایی ارتش قرار داشت تا زمانی که رژیم مادرید در سال 1950 ترجیح داد تا بیشتر از تیم رئال مادرید پشتیبانی کند.
مطمئنا دولت دیکتاتوری در زمانی که اسپانیا به یک کشور منزوی از نشر بین المللی تبدیل شده بود تلاش می کرد تا با حمایت از رئال مادرید خود را مطرح کند. فرناندو ماریا د کاستیلا (Fernando Maria de Castiella) وزیر خارجه فرانسه یک بار گفته بود که رئال مادرید بهترین سفارتخانه ای است که ما تا به حال دیده ایم.
چنین ادراکی تاثیر زیاد و مهمی بر هویت فوتبال در مادرید داشت و باعث نفوذ جمعی در اذهان مردم شد. این باعث اختلاف نظر زیادی در بین طرفداران دو تیم شد.
طرفدارهای تیم اتلتیکو از متعصبین و در واقع افرادی هستند که سابقه زیادی در شناخت و هواداری تیم ها دارند و از موضوعات حمایت ها دولت به خوبی آگاه هستند. آنها تمایزی که بین این دو تیم در شهر برقرار می شود را درک می کنند و شاید به همین دلیل است که سرود معروف آنها یعنی “Hala Madrid, hala Madrid, el equipo del gobierno, la vergüenza del país ” (برو مادرید، برو مادرید، تیم دولت ، باعث شرم کشور) همیشه در زمان برگزاری رقابت ها توسط هواداران خوانده می شود.
تا همین اواخر تیم اتلتیکو مادرید هر چند به خوبی در زمان برگزاری رقابت های دربی در زمین حاضر می شد اما به مدت 14 سال نتوانسته بود رئال مادرید را شکست دهد اما نهایتا در فصل 2012-2013 این ناکامی به اتمام رسید و اتلتیکو موفق شد تیم همشهری خود را در بازی که در تاریخ 17 مه 2013 برگزار شد شکست دهد.
بعد از آن تیم اتلتیکو دوباره در سانیاگو برنابئو رقیبا دیرینه خود را در بازی نهایی کوپا دل ری با نتیجه 2-1 شکست داد و در 29 سپتامبر 2013 نیز باز این پیروزی با حساب 1-0 در برنابئو تکرار شد.
افتخارات باشگاه اتلتیکو مادرید
- رقابت های داخلی
- فتح لالیگا (قهرمانی):
باشگاه اتلتیکو مادرید در طول فصل های زیر به عنوان قهرمانی دست یافته است:
1939-40، 1940-50، 1950-51، 1965-66، 1969-70، 1972-73، 1976-77، 1995-96، 2013-14
نایب قهرمانی لالیگا:
1943-44، 1957-58، 1960-61، 1962-63، 1964-65، 1973-74، 1984-85، 1990-91، 2017-18
قهرمانی :
2001-02
نایب قهرمانی:
1932-33 ، 1933-34
قهرمانی:
1959-60، 1960-61، 1964-65، 1971-72، 1975-76، 1984-85، 1990-91، 1991-92، 1995-96، 2012-13
نایب قهرمانی:
1920-21، 1925-26، 1955-56، 1963-64، 1974-75، 1986-87، 1998-99، 1999-00، 2009-10
قهرمانی:
1985، 2014
نایب قهرمانی:
1991، 1992، 1996، 2013
- جام قهرمانان اسپانیا(مسابقات قبل از سوپر کاپ اسپانیا)
قهرمانی:
1940-41
- جام Eva Duarte (قبل از سوپر کاپ اسپانیا)
قهرمانی: 1951
نایب قهرمانی: 1950
نایب قهرمانی : 1984، 1985
- رقابت های اروپایی:
- جام اروپا/ لیگ قهرمانان اروپا:
نایب قهرمانی:
1973-74، 2013-14، 2015-16
قهرمانی:1961-62
نایب قهرمانی: 1962-63، 1985-86
قهرمانی: 2009-10، 2011-12، 2017-18
قهرمانی : 2010، 2012، 2018
- رقابت های بین المللی
- جام باشگاه های جهان
قهرمانی: 1974
رکورد رقابت های بین المللی
اتلتیکو مادرید در مرحله اولیه جام قهرمانی اروپا در فصل 1958 -59 بصورت منظم در رویدادهای اروپایی حضور داشته است و به دنبال آن در جام برندگان اروپا در فصل 1961-62، جام حذفی داخلی فصل 1963-64، جام یوفا فصل 1971-72 و سوپر کاپ اروپا در فصل 2009-10 حضور یافته است.
با شروع فصل 1999-2000 تیم اتلتیکو مادرید برای مدت 7 سال نتوانست در رویداد های اروپایی جایی داشته باشد و واجدد شرایط شود.اما سرانجام در فصل 2007-2008 هر در رقابت های جام قهرمانان اروپا و هم در لیگ اروپا توانست دوباره هر ساله حضور داشته باشد و از کسب مقام در هر دو نوع رویداد اروپایی لذت و بهره کافی را ببرد.
بازیکنان
لیست بازیکنان فعلی تیم اتلتیکو مادرید (بر اساس آخرین امار 12 آگوست 2018)
نکته: پرچم کنار نام بازکن نشان دهنده ملیت بازیکنی است که در تیم اتلتیکو مادرید بازی می کند و در سایت فیفا با این ملیت شناخته شده است. به دلیل اینکه برخی از بازیکنان ممکن است بیش از یک ملیت داشته باشند ملیت شناخته شده آنها در نظر گرفته شده است.
| شماره |
منطقه بازی |
نا بازیکن |
| 1 |
GK |
Antonio Adán |
آنتونیو آدان |
| 2 |
DF |
Diego Godín (captain) |
دیگو گودین ( کاپیتان) |
| 3 |
DF |
Filipe Luís |
فیلیپه لوئیز |
| 4 |
DF |
Santiago Arias |
سانتیاگو آریاس |
| 5 |
MF |
Thomas Partey |
توماس پارتی |
| 6 |
MF |
Koke (vice-captain) |
کوک ( کاپیتان دوم) |
| 7 |
FW |
Antoine Griezmann (3rd captain) |
آنتونی گریزمان ( سومین کاپیتان ) |
| 8 |
MF |
Saúl |
سائول |
| 9 |
FW |
Nikola Kalinić |
نیکولا کالینیچ |
| 10 |
FW |
Ángel Correa |
آنجل کوررا |
| 11 |
MF |
Thomas Lemar |
توماس لمار |
| 13 |
GK |
Jan Oblak |
خان ابلاک |
| 14 |
MF |
Rodri |
رودری |
| 15 |
DF |
Stefan Savić |
استوان ساویچ |
| 18 |
FW |
Gelson Martins |
گلسون مارتینز |
| 19 |
FW |
Diego Costa |
دیگو کاستا |
| 20 |
DF |
Juanfran (4th captain) |
خوان فران (چهارمین کاپیتان) |
| 21 |
DF |
Lucas Hernández |
لوکاس هرناندز |
| 23 |
FW |
Vitolo |
ویتولو |
| 24 |
DF |
José Giménez |
خوزه خیمنز |
|
تیم ذخیره ( اتلتیکو مادرید b)
| No. |
Position |
Player |
| 32 |
FW |
Borja Garcés |
بورخا گارسس |
| 33 |
DF |
Andrés Solano |
آندرس سولانو |
| 35 |
DF |
Fran Montero |
فران مونترو |
| 37 |
GK |
Alex dos Santos |
الکس داس سانتوز |
| 38 |
DF |
Carlos Isaac |
کارلوس ایساک |
| 47 |
FW |
Joaquín Muñoz |
خواکوئین مونوز |
کادر اجرایی تیم
| سمت |
نام |
| مدیر (سرمربی تیم) |
Diego Simeone |
دیگو سیمئونه |
| کمک مربیان |
Germán Burgos |
جرمن بورگاس |
| Nelson Vivas |
نلسون ویواس |
| مربی دروازه بانان |
Pablo Vercellone |
پابلو ورسلونه |
| مربی بدنساز |
Iván Rafael Díaz Infante |
ایوان رافائل دیاز اینفانته |
| Carlos Menéndez |
کارلوس منندز |
| Iván Ortega |
ایوان اورتگا |
| Oscar Ortega |
اسکار اورتگا |
| سرپرست تیم پزشکی |
José María Villalón |
خوزه ماریا ویلالون |
| دکتر باشگاه |
Gorka de Abajo |
گورکا دی ایباکو |
مدیر فعلی باشگاه
مدیریت فعلی باشگاه اتلتیکو مادرید بر عهده انریکه کرزو (Enrique Cerezo) است که این سمت را از سال 2003 و بعد از بر کناری مدیر قبلی یعنی خسوس گیل (Jesús Gil) انتخاب شده است.
هیئت مدیره فعلی باشگاه اتلتیکو مادرید
- مدیر عامل: انریکه کرزو تورس (Enrique Cerezo Torres)
- مدیر اجرایی باشگاه: میگوئل انگل گیل مارین (Miguel Ángel Gil Marín) که صاحب 56 درصد از سهام باشگاه اتلتیکو مادرید است. وی پسر مدیر عامل قبلی باشگاه خسوس گیل (Jesús Gil) می باشد
استادیوم اتلتیکو مادرید
تیم اتلتیکو مادرید بازی های خانگی خود را در ورزشگاه 54.990 نفری ویسنته کالدرون (Estadio Vicente Calderón) در جنوب مادرید و تا سال 2017 برگزار می کرد. قبل از این این باشگاه بازی های خود را در ورزشگاه رندا د والیکس (Ronda de Vallecas) تا سال 1923 میزبانی می کرد.
در سال 1923 با اتمام ساخت استادیوم متروپولیتانو (Estadio Metropolitano de Madrid) این تیم به این ورزشگاه رفت تا بازی های خود را در آن برگزار کند تا استادیوم ویسنته کالدورن تا سال 1966 آماده شود.
اتلتیکو مادرید در حال حاضر بازی های خود را در ورزشگاه بازسازی شده واندا متروپولیتانو (Wanda Metropolitano) میزبانی می کند. ورزشگاهی که ضمن توسعه های فراوانی که داشت ظرفیت خود را هم از 20000 صنلی به 68000 صندلی افزایش داد چرا که نیاز بود از این ورزشگاه در میزبانی بازی های المپیک تابستانی مادرید در سال 2016 استفاده شود و ظرفیت کافی نداشت.
ویسنته کالدرون قرار است تخریب شود و به جای آن یک پارک آبی در حاشیه رودخانه مانزانارس (Manzanares River) در مادرید ساخته خواهد شد.
زمین تمرین تیم اتلتیکو مادرید
زمین تمرین باشگاه اتلتیکو زمین Ciudad Deportiva Atlético de Madrid در منطقه Majadahonda در حدود 20 کیلومتری غرب مادرید است. این مجموعه ورزشی به غیر از زمین چمن یک چمن چمن مصنوعی و یک سالن چند منظوره ورزشی هم دارد. هم تیم های بزرگسالان و هم تیم های جوانان و نوجوانان باشگاه از این امکانات استفاده می کنند.
ضمن اینکه تیم اتلتیکو مادرید یک آکادمی ورزشی همCiudad Deportiva del Nuevo Cerro del Espino در نزدیکی همین مجموعه در Majadahonda دارد.
کیت رسمی باشگاه اتلتیکو مادرید
اتلتیکو مادرید هر چند در ابتدای شروع فعالیت خودو تا سال 1911 از رنگ راه راه سفید و آبی به عنوان لباس رسمی تیم خود همانند اتلتیکو بتیس استفاده می کرد اما در سال 1911 رنگ رسمی لباس های این تیم به راه راه سفید و قرمز تغییر کرد. بسیاری عقیده داشته اند که دلیل این تغییر رنگ در ابتدا ارزان تر تمام شده هزینه های خرید پیراهن ها بود .
این کیت رسمی توسط شرکت نایکی در 9 سال اخیر تولید شده است و دلیل اصلی آن هم اسن است که شرکت نایکی در حال رقابت با شرکت آدیداس است که تولید کننده لباس های رئال مادرید است. اسپانسر خرید ملزومات و پیراهن باشگاه بر عهده Plus500 است که آرم این شرکت آذربایجانی در پشت پیراهن های اتلتیکو درج شده است.
مدیران اتلتیکو اعتراف کرده اند که گرفتن اسپانسری آذربایجان برخی از تبعات سیاسی را برای این تیم به همراه داشته و در راستای همین اهداف سیاسی بوده است که البته توضیحاات در این خصوص در این مقاله نمی گنجد.
قبل از آذربایجان شرکت Columbia Pictures کار اسپانسرینگ باشگاه را بر عهده داشت.
مشهورترین هواداران تیم اتلتیکو مادرید
سلبریتی هایی مانند جواکین سابینا (Joaquín Sabina)، ویل اسمیت (Will Smith)، بلین استبان (Belén Esteban)، لویا(Leiva)، آلوارو باتیستا (Álvaro Bautista)، دانی مارتین(Dani Martin)، آنا رزا کوینتانا (Ana Rosa Quintana)، خاور باردم (Javier Bardem)، سارا کربنرو(Sara Carbonero)، پابلو ایگلسیاس تورریون (Pablo Iglesias Turrión)، بلان استبان(Belén Esteban )، النجویی(El Langui)، پدور سانچز (Pedro Sánchez)، لوئیس د گینداس (Luis de Guindos)، رزنتو مارتادو (Rosendo Mercado)، خوزه توماس (José Tomás)، کایتانو مارتینز د ایروجو (Cayetano Martínez de Irujo) و داوید مونوز (David Muñoz) از هواداران اصلی تیم اتلتیکو مادرید هستند.
اتلتیکو همچنین توسط King Felipe VI نیز حمایت و طرفداری می شد که با افتخار در سال 2003 به عنوان رئیس باشگاه اتلتیکو مادرید انتخاب شد.
آکادمی تخصصی باشگاه اتلتیکو مادرید
باشگاه اتلتیکو مادرید صاحب یکی از پیشرفته ترین آکادمی های ورزش فوتبال در دنیا است. این باشگاه هر روزه در تلاش است تا آکادمی فوتبال خود را با ارائه جدید ترین و پیشرفته ترین تمرینات ورزشی و رعایت ارزش ها و اصول فوتبالی به عنوان برترین باشگاه در ارائه خدمات آکادمیک به جهان معرفی کند.
این باشگاه بر اساس یک برنامه از قبل تعیین شده و در یک دوره برنامه ریزی مشخص اقدام به انتخاب بازیکنان آکادمی خود می کند. مدل انتخاب بازیکنان در این باشگاه یک مدل بومی سازی شده و داخلی در باشگاه بوده و بر اساس ساختار مشخصی انجام می شود.
تلاش این باشگاه در درجه اول تربیت و آموزش فوتبال به عقلامندان این ورزش بوده و در این بین در تلاش است تا با ارزش گذاری دقیق هر ساله تعدای بازیکن را به جامعه فوتبال معرفی نماید.
در حال حاضر بیشتر بازیکنانی که در آکادمی فوتبال اتلتیکو مادرید پرورش داده می شوند شامل بازیکنان بومی در مادرید می باشد و تعداد بازیکنانی که پرورش داده می شوند بالغ بر ارزش های تعیین شده در باشگاه می باشد.
همچنین این باشگاه یک شاخص بین المللی برای خود تعریف و بر اساس آن هر ساله بازیکنان با استعداد بین المللی نو ظهوری را به جامعه ورزش معرفی می کند.
از مهم ترین بازیکنانی که در این باشگاه پرورش داده شده و موفق شده اند به سطح یک فوتبال دنیا راه پیدا کنند می توان به بازیکنانی مانند گابی (Gabi) ، فرناندو تورس (Fernando Torres)، لوکاس (Lucas)، کوک (Koke) ، توماس (Thomas) و سائول (Saúl) اشاره کرد که در همین آکادمی اتلتیکو آموزش های لازم را دیده اند و در ابتدا توسط خود تیم اتلتیکو مادرید به دنیا معرفی شدند.
شعار اصلی آکادمی فوتبال اتلتیکو مادرید این است ” اینجا جایی است که رویا ها متولد می شوند” در واقع هزاران نفر هر ساله در به برنامه های این باشگاه اعتماد و در آکادمی های فوتبال اتلتیکو مادرید ثبت نام می کنند.
باشگاه اتلتیکو مادرید توانسته با ایجاد یک پروژه بازیکن ساز در سطح آکادمی های خود بازیکنان زیادی را برای تیم ملی اسپانیا و یا سایر تیم های ملی دنیا آموزش دهد و کمک زیادی به زیر ساخت های فوتبالی دنیا کرده است. فوتبالیست هایی که در این باشگاه تربیت شده اند در بسیاری از مواقع در انتخاب تیم ملی خود ترجیح داده اند که رنگ تیم ملی ارشد خود را به تن بکنند.
نوع یکپارچه سازی در مدل آکادمی فوتبالی اتلتیکو مادرید به صورتی انجام شده که به گسترش ارزش های مثبت ورزشی پرداخته و به دور ترین و محروم ترین مناطق جهان از نظر اجتماعی و بشر دوستانه هم این برنامه نظر خاص و ویژه ای دارد.
لازم به ذکر است این باشگاه در دو سطح مردان و زنان بازیکنان خود را انتخاب و پرورش می دهد و آکادمی فوتبال زنان این باشگاه نیز دقیقا با تبعیت از همین مدل ساختاری توانسته در حال حاضر تیمی را برای بزرگسالان خود اتلتیکو فراهم کند که فعلا در صدر جدول فوتبال اسپانیا قرار دارند و از این آکادمی تعداد زیادی بازیکن به تیم های ملی زنان کشور خود راه پیدا کرده اند.
پروژه های آموزش بین المللی
باشگاه اتلتیکو مادرید در راستای برنامه جامع آموزشی و آکادمیک خود با فرآیند ادغام و تبدیل آکادمی های ورزشی خود با برخی از کشورها سعی کرده است تا متدولوژی و ارزش های به کار گرفته شده در آموزش ها خود را با برخی از آکادمی ها و مراکز آموزشی دنیا یکسان سازی و متحد کند تا بتواند مدل آکادمی خود را در خارج از کشور نیز اجرا کند.
در این راستا مدارس فوتبال این باشگاه در حال حاضر در دو کشور مکزیک و رومانی هم با مشارکت باشگاه های این کشور ها ایجاد شده و اقدامات مهمی هم برای باز کردن دفاتر جدید مطابق با برنامه توسعه بلند پروازانه این باشگاه در سطح بین المللی انجام شده است.
انتظار می رود ایجاد این مدارس مشترک و انحصاری باشگاه اتلتیکو مادرید در کشورها و بازارهای مختلف جهانی به استراتژی این باشگاه برای دستیابی به اهداف رشد و توسعه باشگاه و تقویت نام تجاری باشگاه اتلتیکو مادرید در جهان کمک شایانی بکند.
باشگاه ایتلتیکو مادرید در خلال فعالیت های ورزشی و آکادمیک خود برنامه های بین المللی را هم برای بازیکنان مختلفی که به مادرید از سراسر دنیا مهاجرت می کنند دارد.
بازیکنانی از باشگاه های کشورهایی مانند چین، آذربایجان، باشگاه های متحده در تایلند، مکزیک و ایالات متحده در این باشگاه تحت آموزش های ویژه قرار می گیرند.
برنامه های طراحی شده برای بازیکنان بین المللی به شکلی برنامه ریزی شده اند که به این بازیکنان این فرصت را می دهد که همراه با تجربه تحصیلی و آموزشی خود در مادرید بتوانند آموزش ها منحصر به فرد فوتبالی را در اسپانیا و در این باشگاه داشته باشند و در کنار سایر بازیکنان اسپانیایی از آکادمی، تحصیل و آموزش های ویژه باشگاه بهره مند شوند.
این پروژه های آموزشی جامع در برنامه های توسعه بین المللی باشگاه هم دیده شده است چرا که باشگاه اتلتیکو اعتقاد دارد که این آموزش ها و آکادمی ها ابزار مهمی هستتند تا از طریق آن بتواند موقعیت تجاری خود را در دنیا بهبود ببخشد و این نام را در بازارهای استراتژیک این باشگاه تقویت کند.
آزمون های انتخابی باشگاه اتلتیکو مادرید
برای پیوستن به آکادمی فوتبال اتلتیکو مادرید لازم است که در آزمون های انتخابی این باشگاه شرکت کنید. این آزمون ها هر ساله تنها یک بار و در بین ماه های آوریل تا مه انجام می شود.
قبل از شروع این آزمون معمولا کارشناسان این باشگاه با درج اطلاعیه هایی در وب سایت رسمی این باشگاه و یا از طریق رسانه های مختلف این موضوع را اعلام و برای دریاف درخواست گروه های سنی مختلف برنامه ها و روزهای مشخصی را طبق مدارک و مستنداتی اعلام می کنند.
بنابراین یکی از ساده ترین راه ها برای حضور در برنامه های تست این باشگاه ثبت نام در وب سایت این باشگاه با ارسال اطلاعات لازم می باشد.
بازیکنان بین المللی در صورت داشتن شرایط لازم از طرف باشگاه دعوت و در مکان از قبل رزو شده اسکان و در روزهای مشخص برای حضور در تست به زمین و یا محل تعیین شده راهنمایی می شوند.
تست ها معمولا در ستاد و زمین اصلی باشگاه جایی که مسابقات اتلتیکو در آن انجام می شود، برگزار می شود اما در این بین از ورزشگاه های دیگر در اختیار این باشگاه مانند ورزشگاه های درون شهری Majadahonda، زمین های ورزشیErnesto Cotorruelo ، مرکز ورزشی شهرداری Orcasitas و مرکز ورزشی شهرداری José Caballero مربوط بهAlcobendas هم استفاده می شود.
پس از برگزاری چندین دوره تست و فرآیند انتخابی نتایج این تست به شرکت کنندگان اطلاع رسانی می شود و مراحل پیروزی و شرایط انتخابی به عنوان بخشی از فرآیند جذب آکادمی فوتبال اتلتیکو مادرید به آنها توضیح داده می شود و نهایتا شرایط اسکان و تمرینات برای آنها شفاف سازی می شود.
به منظور اطلاع از شرایط دسترسی و ثبت نام در آکادمی های ورزشی اتلتیکو مادرید به صورت ساده تر و با شرایط بهتر برای تیم های زنان و مردان می توانید با کارشناسان ما در …. تماس بگیرید.
نحوه آموزش و تمرین آکادمی های ورزشی اتلتیکو مادرید
بازیکنانی که در تست این باشگاه پذیرفته می شوند زیر نظر بهترین مربیان باشگاه تمرینات و آموزش های کلاسیک و آکادمیک خود را آغاز می کنند. در این بین تمامی تمرین ها بر اساس یک ساختار از قبل تعیین شده و منظم انجام می شود و مدیران و مربیان تیم ها نیز تمرینات اختصاصی مربوط به سن و سال کودکان را به آنها ارائه می دهند.
بعد از هر دوره بازیکنان که در این باشگاه رشد کرده اند به تیم های رده سنی بالاتر می روند و این فرآیند تا بلوغ ورزشی آنها ادامه دارد.
هر ساله از تیم جوانان اتلتیکو مادرید 16 بازیکن از اول ژوئیه به همراه تیم بزرگسالان تمرین می کنند و اغلب در تمرینات پیش فصل این تیم حضور دارند.
در این بین برخی از این جوانان ممکن است مورد توجه مربی تیم قرار گرفته و با تیم تمرینات خود را ادامه دهند و حتی در لیگ برتر اسپانیا (لالیگا) بازی کنند. برخی نیز ممکن است مورد توجه سایر تیم ها قرار گرفته و به تیم های دیگر انتقال پیدا کنند.
