اندونزی

پایتخت	جاکارتا
زبان	اندونزیایی
نوع حکومت	ریاست جمهوری
جمعیت	261,115,456 میلیون نفر
میزان آب	4.85 درصد
مساحت	1.904.569 کیلومتر مربع
واحد پول	روپیه
پیش شماره تلفن	+62
جهت رانندگی	چپ
دامنه اینترنتی	.id

اندونزی کشوری واقع در جنوب شرقی قاره آسیا می باشد که میان اقیانوس هند و اقیانوس آرام قرار گرفته است و پایتخت و بزرگ ترین شهر آن جاکارتا می باشد. زبان رسمی مردم این کشور اندونزیایی و واحد پول آن ها روپیه است. این کشور بزرگترین کشور جزیره مانند در جهان می باشد که دارای 17 هزار جزیره کوچک است. اندونزی بیش از 261 میلیون نفر جمعیت دارد و چهارمین کشور پر جمعیت دنیا و پر جمعیت ترین کشور اسلامی می باشد. جزیره java پرجمعیت ترین بخش این کشور است که بیش از نصف جمعیت این کشور در آن ساکن هستند. این کشور دارای 34 استان می باشد. شهر جاکارتا پایتخت و بزرگترین شهر این کشور است. همچنین این شهر دومین جامعه شهری پر جمعیت در دنیا می باشد. کشور های همسایه اندونزی سنگاپور، ویتنام، فیلیپین، استرالیا و پائلو می باشند. این کشور دارای فضاهای طبیعی فراوانی به همراه تنوع زیستی بسیاری می باشد. اندونزی دارای منابع طبیعی زیادی مانند نفت، طلا، قلع، مس و گاز های طبیعی می باشد و از تولیدات بخش کشاورزی این کشور می توان به برنج، کاکائو، روغن پالم، چای، قهوه، گیاهان دارویی و ادویه اشاره کرد. شرکای عمده تجاری این کشور شامل چین، آمریکا، سنگاپور و هند می باشد.

کلمه اندونزی (indonesia) از تلفیق دو کلمه یونانی Indos و nesos شکل گرفته که به معنای جزایر هندی (Indian islands) می باشد. نام کشور اندونزی در قرن 18 میلادی سال ها قبل از استقلال این کشور شکل گرفته است. کشور اندونزی در سال 1949 استقلال خود را به دست آورده است. تاریخچه مجمع الجزایر اندونزی تحت تأثیر قدرت های خارجی می باشد که به منابع طبیعی آنها متصل شده است. این کشور از قرن هفتم منطقه ای تجاری بوده است. مردم کشور اندونزی متشکل از قوم ها و زبان های مختلف می باشند که در کنار یکدیگر جمعیت این کشور را شکل داده اند.

تاریخچه

فسیل ها و بقایای جانوران نشان می دهد که سکونت در مجمع الجزایر اندونزی توسط Homo erectus که به نام “مرد جاوا” شناخته می شود، بین 1.5 میلیون سال و 35 هزار سال پیش شکل گرفته است. انسان ها حدود 45 هزار سال پیش در این منطقه ساکن شده اند. مردمانی که در حال حاضر در کشور اندونزی زندگی می کنند و اکثر جمعیت این کشور را تشکیل می دهند، حدود 4 هزار سال پیش از تایوان کنونی به جنوب شرقی آسیا مهاجرت کردند و در تمامی بخش های این مجمع الجزایر پخش شدند. وجود خاک حاصل خیز، شرایط مناسب برای کشاورزی و شرایط مناسب برای پرورش برنج باعث به وجود آمدن روستا ها، دهکده ها و شهر ها در قسمت های مختلف این کشور شده است. همچنین وجود موقعیت دریایی مناسب این کشور و جزایر آن باعث ایجاد تجارت این کشور با کشور های هند و چین شده است.

اولین ارتباطات مردم اندونزی با اروپایی ها در سال 1512 بوده است. در این زمان تاجران پرتغالی به دنبال انحصار منابعی مانند ادویه های فلفل، میخک و جوز هندی بوده اند. همچنین بازرگانان هلندی و انگلیسی در سال 1602 میلادی به تجارت با این کشور پرداختند.

جغرافیا

اندونزی کشوری در جنوب شرقی قاره آسیا می باشد. این کشور بزرگترین کشور شبه جزیره مانند در جهان می باشد که در میان اقیانوس هند و اقیانوس آرام واقع شده است. طول این کشور از شرق به غرب 5120 کیلومتر و از شمال به جنوب 1760 کیلومتر می باشد. این کشور دارای 17504 جزیره می باشد که 6 هزار جزیره از این جزایر مسکونی هستند. بزرگترین جزایر این کشور جاوا، سوماترا، Borneo، Sulawesi و گینه نو می باشند. اندونزی دارای مرز زمینی با کشور های مالزی و مرز آبی با کشور های مالزی، سنگاپور، ویتنام، فیلیپین و استرالیا می باشد. مرتفع ترین منطقه کشور اندونزی Puncak Jaya با ارتفاع 4884 متر می باشد و بزرگترین دریاچه این کشور دریاچه Toba با مساحت 1145 کیلومتر مربع می باشد. مساحت کلی مناطق غیر آبی کشور اندونزی 1904569 کیلومتر مربع است که حدود 93 هزار کیلومتر آن را جزایر تشکیل می دهند.

آب و هوا

کشور اندونزی در محدوده خط استوا واقع شده است بنابراین دارای آب و هوایی گرم و مرطوب می باشد. این کشور دارای 2 فصل می باشد، فصل بارانی و فصل غیر بارانی. در اکثر نقاط این کشور فصل بارانی میان ماه های نوامبر و مارچ و فصل غیر بارانی میان ماه های آپریل و اکتبر می باشد. این کشور دارای هوایی مرطوب می باشد که دلیل آن وجود جنگل های استوایی انبوه و دریا در این منطقه می باشد. کوه ها و مناطقی که در ارتفاع 1300 تا 1500 ازسطح دریا قرار گرفته اند دارای آب و هوای خنک تری می باشد. تفاوت بلند ترین و کوتاه ترین روز در طی سال در اندونزی حدود 48 دقیقه می باشد. بلند بودن روز ها و وجود نور خورشید باعث رشد زیاد گیاهان در طی سال می شود. همچنین رطوبت و باران های مداوم این کشور باعث رشد گیاهان این منطقه شده است. در طی سال دمای این کشور تقریبا ثابت می باشد و تفاوت دما را در فصل های مختلف احساس نخواهید کرد. در این منطقه دمای هوا در هر 90 متر ارتفاع از سطح دریا حدود 1 درجه سانتیگراد کاهش پیدا می کند. در بالا ترین نقاط کوه Papua می توان برف را مشاهده کرد. در استان های Kalimantan و Sumatra تغییر دما و میزان بارش باران در طی سال بسیار چشمگیر می باشد. در برخی استان های این کشور میزان بارش باران زیاد می باشد و در اکثر مواقع رطوبت و آبگرفتگی را می توان مشاهده کرد. بارش باران در مناطق  Sumatra غربی، Kalimantan غربی، Java غربی و Papua بسیار زیاد می باشد. برخی از مناطق Sulawesi و جزایر نزدیک به کشور استرالیا مانند جزیره Sumba از آب و هوای خشک تری برخوردار می باشند. متوسط دمای هوا در مناطق ساحلی 28 درجه سانتیگراد، در مناطق کوهستانی 26 درجه سانتیگراد و در ارتفاعات کوه ها 23 درجه سانتیگراد می باشد. همچنین میزان رطوبت هوای این کشور بین 70 تا 90 درصد است.

زمین شناسی

اندونزی کشوری بسیار متزلزل می باشد که دارای آتشفشان های فعال و زلزله های فراوانی است. این کشور در منطقه ای به نام حلقه آتش (The ring of fire) قرار گرفته است. حلقه آتش نام منطقه ای می باشد که در آن میلیون ها سال پیش جزیره هند-استرالیا و جزیره اقیانوس آرام به زیر جزیره اروپایی قرار گرفتند و 100 کیلومتر در عمق دریا فرو رفتند. تعداد زیادی از آتشفشان های موجود در اندونزی در جزیره های سوماترا، بالی، جاوا و Nusa Tenggara واقع شده اند. حدود 400 آتشفشان در این مناطق قرار گرفته است که حدود 130 تا از آن ها فعال می باشد. در میان سال های 1972 و 1991 حدود 29 آتشفشان فوران کرده اند که اکثر آن ها در منطقه جاوا بوده اند. خاکستر به وجود آمده از فوران این آتشفشان ها باعث تبدیل شدن خاک این منطقه به خاکی حاصل خیز شده است که این خاک حاصل خیز یکی از عوامل مهم در حفظ تراکم جمعیت بالا در مناطق بالی و جاوا می باشد. فوران آتش فشان کوه Tambora در سال 1815 و فوران آتشفشان Krakatoa در سال 1883 برخی از بزرگ ترین آتشفشان های ثبت شده در تاریخ می باشد. فوران آتشفشان کوه Tambora منجر به مرگ بیش از 92 هزار نفر شد. خاکستر بوجود آمده از این آتشفشان بخش های زیادی از مجمع الجزایر اندونزی را در بر گرفت و باعث کاهش دمای شدید و نبودن تابستان در سال 1816 شد. فوران آتشفشان Krakatoa بلندترین صدای ثبت شده در تاریخ را بوجود آورد که فوران آن و سونامی بوجود آمده از آن باعث مرگ 36 هزار نفر شد. برخی از فاجعه هایی که در سال های اخیر در این منطقه بوجود آمده است می توان به زلزله اقیانوس هند در سال 2004 و زلزله Yogyakarta در سال 2006 اشاره کرد. تا سال 2012 اندونزی دارای 127 آتشفشان فعال بوده است و حدود 5 میلیون نفر در مناطق پر خطر زندگی می کنند. بزرگترین فوران آتشفشان در این منطقه به 74 هزار سال قبل از میلاد مسیح باز می گردد که باعث به وجود آمدن زمستان آتشفشانی به مدت 6 سال شده است.

تنوع زیستی

کشور اندونزی به دلیل داشتن مساحت بالا، آب و هوای گرمسیری و موقعیت جغرافیایی خاص دارای تنوع زیستی بسیاری می باشد. گیاهان و جانورانی که در این کشور وجود دارند ترکیبی از گونه های آسیاسی و استرالیایی می باشد. جزایر سوماترا، جاوا، بورنئو و بالی زمانی به قاره آسیا متصل بوده اند و به همین دلیل برخی از گونه های جانداران آسیایی در این کشور وجود دارند. برخی از جانداران مانند ببر سوماترا، اورانگوتان، فیل آسیایی و پلنگ در مناطقی از بالی مشاهده شده اند اما تعداد آن ها رو به کاهش می باشد. استان Papua عضوی از سرزمین استرالیا بوده و دارای گونه های خاصی از جانوران و گیاهان می باشد. این استان دارای بیش از 600 گونه پرنده است. 70 درصد از کشور اندونزی از جنگل ها تشکیل شده است بنابراین وجود تنوع زیستی گوناگون در این کشور تعجبی ندارد. کشور اندونزی پس از استرالیا دارای بیشترین تنوع زیستی بومی می باشد. 36 درصد از 1531 نوع پرنده و 39 درصد از 515 گونه از پستانداران از گونه های بومی این کشور هستند. اندونزی دارای 80 هزار کیلومتر خط ساحلی در کنار دریا های گرمسیری می باشد. این کشور دارای طیف وسیعی از اکوسیستم های دریایی و ساحلی از جمله سواحل، تپه های ماسه ای، صخره ها، مانگرو ها، صخره های مرجانی، دریاچه های ساحلی، آبشارهای ساحلی و انواع جلبک می باشد. اندونزی دارای صخره های مرجانی فراوان و بیشترین تنوع ماهی های دریا های مرجانی با بیش از 1650 نوع می باشد. الفرد راسل والاس، متخصص طبیعت شناس انگلیسی، یک خط تقسیم (مشهور به خط والاس) را بین گونه های آسیایی و استرالیایی های اندونزی توصیف کرد. این خط تقریبا از سمت شمال به جنوب بین Kalimantan و Sulawesi و در امتداد تنگه Lombok بین لومبوک و بالی واقع شده است. گیاهان و جانوران در غرب این خط، آسیایی و در شرق این خط، استرالیایی می باشند. والاس در سال 1869 در کتاب خود به نام The Malay Archipelago گونه های متعددی که منحصر به این منطقه هستند را توصیف کرد. استانی که در حال حاضر بین این خط و گینه نو قرار گرفته است  Wallacea نامیده می شود.

صنعت گردشگری

اندونزی در سال 2017 بیش از 28 میلیارد دلار در آمد از تولید ناخالص ملی داشته است. همچنین این کشور در سال 2017 بیش از 14 میلیون گردشگر را دارا بوده است. صنعت گردشگری و تعداد بازدید کنندگان این کشور هر ساله حدود 21 درصد افزایش دارد. هر گردشگری که از این کشور بازدید می کند به طور میانگین 2 هزار دلار برای این کشور سود دارد. بیشترین بازدید کنندگان کشور اندونزی از کشور های چین، سنگاپور، مالزی، استرالیا و ژاپن می باشند. از سال 2011 شعار Wonderful Indonesia (اندونزی شگفت انگیز) برای جذب گردشگران بیشتر و تبلیغات بین المللی در این کشور به کار گرفته شده است. فرهنگ غنی و طبیعت این کشور سالیانه باعث جذب گردشگرانی زیادی می شوند. آب و هوای استوایی و سواحل زیبای این کشور یکی از عوامل مهم در جذب گردشگران می باشد. برخی از محبوب ترین مناطق گردشگری این کشور جنگل های واقع شده در مناطق Sumatra و Kalimantan می باشند. گردشگران زیادی مجذوب فرهنگ این کشور هستند. از جمله جاذبه های گردشگری فرهنگی این کشور می توان به معابد واقع شده در بالی و Toraja اشاره کرد. دیگر جاذبه گردشگری فرهنگی این کشور فستیوال Hindu ها می باشد. اندونزی دارای 8 میراث فرهنگی یونسکو از جمله Borobudur Temple Compounds و پارک ملی Komodo National Park  می باشد. برخی از بخش های صنعت گردشگری این کشور تمرکز زیادی بر تاریخچه این کشور دارد بنابراین معماری استعماری این کشور یکی از جاذبه های دیدنی اندونزی می باشد. فعالیت هایی که می توان هنگام بازدید از این کشور انجام داد شامل بازدید از موزه ها، کلیسا ها، قلعه ها و بنا های ساخته شده در دوران استعمار می باشد. یکی از جاذبه های گردشگری این کشور اقامت در ساختمان های ساخته شده در دوره استعمار می باشد. کشور اندونزی یکی از مقرون به صرفه ترین کشور ها برای سفر کردن می باشد و در سال 2017 رتبه 5 ام را میان 136 کشور از آن خود کرده است. همچنین این کشور به دلیل داشتن منابع طبیعی و مکان های فرهنگی رتبه 17 ام را در دنیا از آن خود کرده است.

اقتصاد کشور اندونزی توسط بخش دولتی و خصوصی این کشور اداره می شود. این کشور دارای بهترین اقتصاد میان کشور های آسیا شرقی می باشد و عضو انجمن G20 است. همچنین اندونزی‌ به تازگی به عنوان یک کشور صنعتی شناخته شده است. اندونزی درسال ۲۰۱۶ دارای بزرگترین اقتصاد از طریق تولید نا خالص ملی و هفتمین کشور در زمینه تولید داخلی در جهان بوده است.

با گذشت زمان ساختار اقتصاد این کشور شاهد تغییر های بسیاری بوده است. از لحاظ تاریخی، کشاورزی در این کشور دارای اهمیت بسیاری می باشد که در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ باعث ارتقا اقتصاد این کشور شده است. صنعتی شدن و شهر نشینی در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی در این کشور آغاز شد و تا سال ۱۹۸۰ به سرعت پیشرفت کرد که دلیل آن کاهش قیمت نفت بوده است. با کاهش قیمت نفت دولت اندونزی تصمیم بر صادرات نفت و افزایش تولیدات نفتی پرداخت. رشد صنعتی اندونزی در طول دهه ۱۹۸۰ و در دهه آینده با وجود بالا رفتن قیمت نفت ادامه داشت و باعث رشد ناخالص ملی این کشور به میزان ۷ درصد شد. همچنین میزان فقر این کشور از ۶۰ درصد به ۱۵ درصد کاهش یافت.

در سال های اخیر اندونزی دارای رشد اقتصادی چشمگیری بوده است و از سال ۲۰۰۷ اقتصاد این کشور شاهد رشد و پیشرفت به میزان ۴ تا ۶ درصد به طور سالانه بوده است. از سال ۲۰۱۷ فقط ۱۲ درصد از جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می کنند و همچنین نرخ بیکاری اندونزی به ۴ درصد کاهش یافته است.

صادرات اصلی کشور اندونزی شامل روغن درخت نخل، زغال سنگ، جواهرات، اتومبیل، قطعات خودرو، لاستیک و مس می باشد. بزرگترین مخاطبان بازار صادرات اندونزی کشور های چین (۱۲٪)، آمریکا (۱۱٪)، ژاپن (۱۱٪)، سنگاپور (۸٪)، و هند (۷٪) می باشند. همچنین بزرگترین شرکای تجاری این کشور شامل کشور های چین، سنگاپور، ژاپن، تایلند و مالزی می باشد.

مذهب

در کشور اندونزی ۶ مذهب به طور رسمی از طرف دولت این‌ کشور وجود دارد که شامل اسلام، پروتستان، هندو، بودا، کاتولیک رومی و کنفوسیوس گرایی می باشد. همچنین دین های دیگری هم در این کشور وجود دارند که به طور رسمی از سوی دولت این کشور شناخته نشده اند. اندونزی پر جمعیت ترین کشور مسلمان در جهان می باشد و در سال ۲۰۱۷ دارای ۲۲۷ میلیون مسلمان بوده است همچنین اکثریت جمعیت مسلمان این کشور را سنی ها تشکیل می دهند. جمعیت شیعه های این کشور حدود ۱ درصد از جمعیت و ۱ تا ۳ میلیون نفر می باشند. مسیحی ها حدود ۱۰ درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می دهند. بیشترین مردمانی که در این کشور پیرو دین بودا هستند، چینی ها می باشند. دین و مذهب برای مردم اندونزی از اهمیت زیادی برخوردار می باشد و در اکثر جنبه های جامعه مانند سیاست، تحصیل، ازدواج و تعطیلات رسمی تاثیر بسیاری دارد. اکثر تعطیلات رسمی در کشور اندونزی مربوط به موارد مذهبی می باشد. دین اسلام از طریق بازرگانان و تاجران سنی وارد این کشور شد. دین هندو در اولین قرن پس از میلاد مسیح‌ وارد شبه جزیره اندونزی شد. پادشاهی هندی در غرب جاوا ظاهر شد که این پادشاه اولین پادشاه هندی در کشور اندونزی بود. او پس از ازدواج با یک شاهزاده محلی در این کشور ساکن شد و برای اولین بار دین هندو را در این کشور رواج داد. دین کاتولیک توسط تاجران و بازرگانان پرتغالی هزاران سال پیش وارد این کشور شد. گسترش این دین با توجه به سیاست های آن زمان و ممنوعیت مذهب با دشواری های بسیاری رو به رو بوده است. در حال حاضر خانه سلطنتی larantuka در این کشور قرار دارد که تنها پادشاهی بومی بوده است که در قرن ۱۶ ام میلادی در آسیای جنوب شرقی تشکیل شده است. نام اولین پادشاه این پادشاهی lorenzo بوده است. وجود دین پروتستان در این کشور نتیجه تلاش های کالوینیستی و لوتری ها در دوران استعمار هلند بوده است. بزرگترین کلیسا در این کشور کلیسا batak protestant christian church  می باشد که در سال ۱۸۶۱ توسط ludwig ingwer nommensen تاسیس شده است.

فرهنگ

تاریخ فرهنگی مجمع الجزایر اندونزی به ۲ هزاره قبل برمی گردد. فرهنگ مناطق هند، چین، خاورمیانه، اروپا و اتریش تاثیرات زیادی بر فرهنگ کشور اندونزی و شکل گیری آن داشته است. و نتیجه آن چند فرهنگی، چند قومی و چند زبانه بودن کشور اندونزی می باشد اما تمام این فرهنگ های شکل گرفته در این کشور با فرهنگ بومی آن تفاوت بسیاری دارد. در حال حاضر اندونزی دارای ۹ میراث فرهنگی می باشد که در لیست انتظار برای ثبت در سازمان یونسکو می باشند. اندونزی یکی از مسیر های تجاری منطقه می باشد بنابراین تعجبی ندارد که فرهنگ ها و قوم های مختلف را در خود جای داده است. برای مثال می توان مردم مختلفی را از ادیان اسلام، هندو، بودا و مسیحیت در این کشور مشاهده کرد. همچنین جهان غرب تاثیرات زیادی بر فرهنگ این کشور داشته است. کشور های غربی تاثیرات زیادی بر پیشرفت تکنولوژی، علم و سرگرمی های مدرن مانند برنامه های تلوزیونی، فیلم و موسیقی داشته اند. فرهنگ هند و سبک فیلم سازی این کشور تاثیر زیادی بر صنعت فیلم سازی اندونزی داشته است. با این که اندونزی یک کشور چند فرهنگی می باشد، همچنان می توان برخی از فرهنگ های بومی این را در این کشور مشاهده کرد که با پوشیدن لباس های سنتی خود به انجام اعمال مذهبی می پردازند. برخی از گروه های بومی این کشور شامل asmat، Dani، Dayak و toraja می باشند.

هنر و معماری

هنر اندونزی شامل هنر های باستانی و معاصر می باشد. هنر این کشور تحت تاثیر هنر های  هند، عرب، چین و اروپا شکل گرفته است که دلیل آن ارتباطات تجاری اندونزی با این مناطق طی سال های گذشته بوده است. هنر نقاشی در منطقه بالی بسیار توسعه یافته و پیشرفته می باشد و مردم این منطقه شهرت زیادی برای آثار نقاشی خود دارا می باشند. هنر نقاشی این کشور با الهام از سبک wayang آغاز شده است که برگرفته از هنر نقاشی کشف شده در شرق جاوا می باشد. قابل به ذکر است که هنر نقاشی این کشور شباهت زیادی به هنر عامیانه باروک با تم های گرمسیری دارد.

غذاهای معروف کشور اندونزی

 satay ساتای

یک نوع کباب است که بر روی زغال تهیه می شود و از گوشت مرغ، بز، گوسفند و خرگوش برای تهیه آن استفاده می کنند. گوشتها را در انواع ادویه می خوابانند و بعد از طعم دار شدن آن را کباب می کنند و سپس در یک سس بادام زمینی قرار می دهند.

اکنون ملل دیگر ادعا می کنند که ساتای غذای ملی انهاست ، اما اندونزیایی ها آن را یک غذای ملی خود می دانند که توسط فروشندگان خیابانی نیز به فروش می رسد. این غذا در بین مردمان عرب زبان نیز بسیار محبوب شده است. در بین فروشندگان این غذا رقابت بسیاری وجود دارد و هر آشپز به دنبال ایجاد تمایز در غذای خود است، در برخی مناطق ساتای با کیک برنج (کوتاپات) و خیار و پیاز خرد شده سرو می شود.

Bakso باکسو

 این غذا در میان دانشجویان بسیار مورد توجه قرار گرفته است، باکسو یک نوع سوپ است که از گوشت گوساله و گوشت خوک تهیه می شود و شهرت بین المللی به دست آورده است. همچنین باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده، آن را به عنوان یکی از غذاهای مورد علاقه های خود در طی سفر به جاکارتا یاد می کند.

 در تهیه این سوپ از توپک های گوشتی که به اندازه توپ های گلف یا بزرگتر هستند استفاده می شود که این گوشت می تواند از گوشت مرغ، گوشت گاو، گوشت خوک و یا ترکیبی از همه آنها باشد.

 sotoسوتو

این غذا نوعی سوپ  است که در آن از گوشت استفاده می شود و مواد تشکیل دهنده آن در سراسر مجمع الجزایر متفاوت است. نسخه های معمولی این سوپ که در خیابانها به فروش می رسند یک سوپ ساده و روشن است که باگوشت مرغ، بز یا گاو تهیه می شود. سوتو بتاوی در جاکارتا، شیرین و خامه ای است و اساس آن  شیر نارگیل است و بسیار شهرت دارد. در برخی مناطق این غذا با استفاده ازگوشت آبزیان و ماهیها  و سیر سرخ شده تهیه می شود.

Nasi goring نسی گورنگ

این غذا یک نوع غذای ملی و مشهور اندونزی است که یک ظرف غذا از برنج سرخ شده آسیایی است که اغلب شیرین است و با سس کچاب مصرف می شود و در کنار آن از آکارacar، خیار و هویج استفاده می شود. برای داشتن یک وعده شام سرگرم کننده می توانید nasi gila (یا “برنج دیوانه”) را امتحان کنید در این غذا تکه های گوشت در میان برنج وجود دارند که این ها برش های گوشت هات داگ هستند.

Gado gado گادو گادو

این غذا به معنای واقعی کلمه “مخلوط مخلوط” است. اصطلاح gado-gado اغلب برای توصیف شرایطی که همه چیز مخلوط و درهم است استفاده می شود به عنوان مثال، جاکارتا یک شهر gado-gado است.

با این حال به عنوان یک غذا، یکی از شناخته شده ترین غذاهای اندونزی است، که اساسا یک ظرف از سبزیجات است که در سس کره بادام زمینی کلاسیک مخلوط شده اند. پایه اصلی غذا از لوبیای بلند، اسفناج، سیب زمینی، ذرت، تخم مرغ و لوبیا همراه با خیار، توفو و tempe است.

نسی آداک nasi uduk

 یک غذای مورد علاقه در میان بومی Betawi است، Nasi uduk  از برنج پخته شده در شیر نارگیل تهیه می شود و شامل توپکهایی از انواع مختلف گوشتها و سبزیجات است. این غذا تقریبا همیشه شامل مرغ سرخ شده، تخم مرغ پخته شده و tempe (کیک سویا) با anchovies است و با emping (کراکر مینجیو) سرخ شده است. این غذا، یک غذای ارزان قیمت است که بسیار سریع آماده می شود و به عنوان یک وعده نهار بسیار محبوب است.

قدمت این غذا نزدیک به چهار دهه است و همچنان مورد توجه و علاقه بسیاری از مردمان است ، نسی آداک مورد استقبال دانش آموزان، ستاره ها و افراد مهم و مشهور است و می تواند یک وعده غذایی مناسب برای  صبح، عصر و شب باشد.

نسی پادانگ

سنگاپورها ممکن است بگویند که نمیتوانند بدون این غذا زندگی کنند، اما نسی پادانگ که پس از تولدش در سوماترا نامگذاری شده، 100٪ غذای اندونزی است.

نسی پادانگ یک وعده غذایی با برنج پخته شده است که همراه با چند ظرف غذای دیگر سرو می شود این ظرفها شامل آجیل کوهی، ماهی و گوشت گاو است.

  Ayam gorengآیام گورنگ

نکته مهم و اساسی در طعم لذیذ مرغ سرخ شده اندونزی استفاده از پرندگان دهقانی کوچکی است که آزادی حرکت در اطراف حیاط آنها را شاداب تر از قطعات بزرگ گوشت در KFC می کند. گفته ها حاکی از آن است که یکی از این ها توسط چند زن تاسیس شده بنابراین franchisees باید چند زن داشته باشد.

گورنگ بکمی

رشته فرنگی با برنج برای انتخاب یک ظرف از کربوهیدرات در اندونزی است که دارای طیف وسیعی از kwetiau تا ورمیشلینی (بی هون) است. بهترین بکمی دارای رشته های نازک و تخم مرغ، گوشت و سبزیجات سرخ شده است. فروشندگان ادویه های خاص خود را برای ایجاد تمایز به غذای خود اضافه می کنند.

گودگ gudeg

ممکن است این غذا گران قیمت و پر زرق و برق نباشد اما گودگ قطعا امضا و سمبل شهر سلطنتی یوگیاکارتا است. میوه جک فروت شیرین برای ساعت ها در شیر نارگیل و شیره خرما پخته می شود، اینکار میوه را بسیار نرم و لطیف می کند و به راحتی با کمی جویدن به اصطلاح در دهان آب می شود. ادویه های مختلفی به این مخلوط می ریزند، اما برگ های ساج آن را به رنگ قهوه ای در می آورد . مانند نسی آداک، آن را با برنج، تخم مرغ آب پز، مرغ مصرف می کنند.

رائون rawon

این غذا یک نوع خورشت است که از  گوشت گوسفند  تهیه می شود و این غذا اصالتا از جاوا شرقی است که از keluak تهیه می شود و به آن عطر و بوی دلپذیر و یک رنگ تیره می بخشد. مواد اصلی و پایه ای این غذا سیر، shallots، زنجبیل، زردچوبه  است همچنین چیلی قرمز با این مواد مخلوط می شود تا آن را زیبا و تندتر کند. معروف ترین نوع Rawon Setan (سوپ شیطان) در سورابایا سرو می شود.

پسل له له Pecel lele

دیدن گربه ماهی سرخ شده برای اولین بار ممکن است برای شما شگفت انگیز  به نظر برسد. این غذا همراه با برنج و sambal قرمز و سبز سرو می شود، این غذا از غذاهای خیابانی ساده  و ارزان قیمت است که شکم را پر می کند، که شاید به همین دلیل است که در سراسر جاکارتا به فروش می رسد.

Opor ayam اپور ایام

ظروف کوچک غذا در مالزی به نام وارانگ warungs معروف است در حال حاضر این ظرف غذای سنتی از گوشت مرغ و سیب زمینی و شیر نارگیل تهیه می شود و به صورت روزانه فروخته می شود همچنین این غذا در پایان ماه مبارک رمضان همراه با کیک های برنجی بسته بندی شده (کتاپات) سرو می شود. این غذا را با ادویه مخصوص اندونزی، سیر، زنجبیل، زیره سبز و گشنیز طعم دار می کنند.

Mie ayam میه ایام

برای تهیه این غذا، bakmie را در ظرفی جوشانده و با برش هایی از مرغ خرد شده پخته می شود. Chives و sambal برای اضافه کردن عطر و طعم مناسب به این غذا افزوده می شود. بر خلاف بسیاری از غذاهای اندونزیایی که راز طعم آنها در سس هایی است که به انها افزوده می شود ، راز طعم بی نظیر این غذا مربوط به  گوشت مرغ خوب و تازه و نودل کامل al dente است.

بابی گالینگ Babi guling

این غذا از گوشت خوک  تهیه می شود که برای افراد مسلمان، غیرمعمول و حرام است، این غذا در هیستریا hysteria نزدیک به جزیره هندو بالی تهیه می شود. بالی ها غذاهایشان را خودشان آماده می کنند و توجه زیادی به تهیه آنها دارند. قبل از خوردن گوشت خوک، آن را در آب نارگیل می خیسانند و با چیلی، زردچوبه، سیر و زنجبیل آن را طعم دار می کنند.

هواداران غذای بابی گالینگ با پرواز از جاکارتا برای خوردن این غذای گوشتی با پوست کریپسی و ترد شده خوک می آیند اما برای خوردن این غذا باید مطمئن باشند که قبل از ساعت 3 ظهر به آنجا می رسند.