مالزی

مالزی کشوری واقع در جنوب شرقی قاره آسیا می باشد. کشور تایلند در شمال، کشور سنگاپور در جنوب، کشور ویتنام در شمال شرقی و کشور اندونزی در غرب از همسایه های مالزی می باشند. شهر کوالالامپور پایتخت و بزرگترین شهر مالزی می باشد. این کشور با جمعیت بیش از 30 میلیون نفر 44 امین کشور پر جمعیت جهان می باشد. ژاپن از قرن 18 زیر سلطه بریتانیا قرار گرفت و در 31 آگوست 1957 استقلال خود را به دست آورد و از سلطه بریتانیا رها شد.  این کشور نقش مهمی در اقتصاد آسیا را در دست دارد. بیش از نیمی از جمعیت مالزی از قوم malay  می باشند و بخشی بزرگی از جمعیت از قوم مالایی چنین می باشند. همچنین بخشی از جمعیت مالزی را ملایی هندی ها و مردم بومی این کشور تشکیل می دهند. رهبره مردم مالزی شاه این کشور می باشد که هر پنج سال توسط دولت برگزیده می شود. زبان رسمی این کشور مالایی می باشد و دوم زبان رسمی مردم مالزی انگلیسی می باشد. در سال 2017 مهارت مردم مالزی در زبان انگلیسی رتبه دوم را در آسیا پس از کشور سنگاپور و رتبه 13 ام را در جهان کسب کرده است. کشور مالزی یکی از بهترین رشد های اقتصادی را در آسیا پس از استقلال کشورش داشته است و در 50  سال اخیر حدود 6.5 درصد به صورت سالانه رشد اقتصادی داشته است. بخش بزرگی از پیشرفت اقتصادی این کشور مربوط به بهره بری از منابع طبیعی می باشد که در سال های اخیر اقتصاد این کشور در بخش علوم مختلف، صنعت گردشگری و تجارت گسترش زیادی داشته است. همچنین مالزی یکی از معدود کشور هایی می باشد که کمک هزینه های تحصیلی و بیمه سلامتی فراوانی به مدم کشور ارائه می دهد. حدود 90 درصد از هزینه تحصیلی در این کشور از طریق کمک هزینه های تامین شده از طرف دولت تامین می شود. همچنین هزینه های درمانی معمول در کلینیک های دولتی این کشور 1 رینگیت می باشد.

پیشرفت اقتصادی این کشور در سال های اخیر باعث جذب مهاجران کاری به مالزی شده است. تعداد زیادی از این مهاجران در مراجع دولتی ثبت نشده اند که باعث دگرگونی دولت مالزی در این زمینه شده است. در سال 2017 پاسپورت مالزی به 164 کشور بدون ویزا دسترسی داشته و در رتبه 20 ام در زمینه دسترسی بدون ویزا به کشور های مختلف را داشته است.

نام کشور مالزی تلفیقی از کلمه malay و پسوند یونانی sia می باشد. کلمه melayu در زبان مالایی از کلمه malai در زبان tamil استخراج شده است که به معنای کوه، شهر و زمین می باشد. کلمه Malayadvipa  توسط بازرگانان هندی باستانی به کار می رفته که اشاره به کشور مالزی کنونی داشته است.

تاریخچه

شواهد حضور انسان ها در شبه مالزی به 4 هزار سال قبل بر می گردد. اولین ساکنان شبه جزیره مالزی negritos ها بوده اند. بازرگانان و مهاجران از چین و هند در قرن اول پس از میلاد مسیح در این کشور حضور پیدا کردند که شهر های ساحلی و بنادر تجاری را در قرن دوم و سوم پس از میلاد مسیح در این منطقه ساختند. حضور مردم چین و هند تاثیر زیادی بر فرهنگ این کشور داشته است و در قرن پنجم و ششم پس از میلاد مسیح دین های هندو و بودا در این کشور رواج پیدا کرده است. در قرن 7 ام تا 13 ام بخش جنوبی شبه جزیره مالزی بخشی از امپراطوری دریایی Srivijayan بوده است. دین اسلام از قرن 14 ام میان مردم مالزی رواج پیدا کرد. در اوایل قرن 15 ام شخصی به نام Parameswara که یک شاه فراری از قلمرو پادشاهی سنگاپور بود به این منطقه آمد و از طریق برقراری ارتباط با دیوان Srivijayan سلطنت malaca را تاسیس کرد. مالاکا یک مرکز تجاری مهم در آن زمان بوده است که تمامی تجارت آن منطقه را در دست داشته است. در سال 1511 منطقه مالاکا توسط پرتقالی ها تسخیر شد و پس از آن در سال 1641 توسط هلندی ها فتح شد. در سال 1786 امپراطوری بریتانیا به این منطقه آمد و بریتانیایی ها شهر سنگاپور را در سال 1819 بدست آورد و در سال 1824 malaka را تسخیر و از آن خود کرد.

همچنین سیستم حقوقی کشور مالزی بر اساس قانون اساسی انگلستان تنظیم شده است.

موقعیت جغرافیایی

مالزی 66 امین کشور بزرگ در دنیا می باشد. مالزی با کشور های تایلند، اندونزی، سنگاپور، ویتنام و فیلیپین هم مرز می باشد. دریای چین کشور مالزی را به دو بخش جداگانه تبدیل کرده است که مساحت هر دو بخش تقریبا یکسان است. این دو بخش شبه جزیره مالزی و مالزی شرقی نام دارند. شبه جزیره مالزی 40 درصد از مساحت کل کشور مالزی را تشکیل می دهد، طول این منطقه از شمال به جنوب 740 کیلومتر و عرض آن از شرق به غرب 322 کیلومتر می باشد. شرق و غرب شبه جزیره مالزی توسط رشته کوه های Titiwangsa  از یکدیگر جدا شده اند. مرتفع ترین کوه واقع شده در این رشته کوه  korbu نام دارد که ارتفاع آن به بیش از 2 هزار متر می رسد. این رشته کوه دارای پوشش جنگلی بسیار متراکمی می باشند. خط ساحلی شبه جزیره مالزی حدود 1900 کیلومتر می باشد ولی تمامی بندرگاه های این منطقه در سواحل غربی واقع شده اند.

مالزی شرقی در جزیره borneo قرا گرفته است، این جزیره سومین جزیره بزرگ در جهان و بزرگترین جزیره در قاره آسیا می باشد. خط ساحلی مالزی شرقی 2607 کیلومتر است. مرتفع ترین کوه کشور مالزی با نام کوه kinabalu در بخش مالزی شرقی در پارک ملی kinabalu واقع شده است. همچنین این پارک ملی یکی از میراث فرهنگی یونسکو می باشد.غار های mulu در این منطقه قرار گرفته است، این غار ها بزرگترین سیستم غار های به هم متصل در دنیا هستند و در لیست میراث فرهنگی یونسکو به ثبت رسیده اند.

در اطراف کشور مالزی جزایر بسیار زیادی واقع شده است که بزرگترین آنها جزیره Banggi می باشد. آب و هوای مالزی استوایی می باشد و رطوبت هوا در این کشور بسیار بالا می باشد و میزان بارش باران سالیانه این کشور 250 سانتی متر است. آب و هوای شبه جزیره مالزی و مالزی شرقی متفاوت از یکدیگر می باشد، وزش باد در بخش شبه جزیره مالزی زیاد و آب و هوای مالزی شرقی دریایی می باشد.

اقتصاد

در سال های اخیر کشور مالزی دارای بیشترین رشد اقتصادی در قاره آسیا بوده و متوسط GPD (تولید ناخالص داخلی) آن به طور سالیانه 6.5 درصد از سال 1957 تا 2005 رشد داشته است. اقتصاد مالزی در سال 2014 – 2015 رتبه 6 ام را در آسیا، رتبه 20 ام در دنیا و رتبه بالاتری از کشور هایی مانند استرالیا، فرانسه و کره جنوبی را کسب کرده است. در سال 1991 ماهاتیر محمد نخست وزیر کنونی مالزی، تبدیل مالزی به کشوری خودکفا در زمینه صنعت تا سال 2020 را یکی از هدف های خود قرار داد. بر اساس گفته Najib Razak مالزی می تواند خیلی زودتر از سال 2020 به این هدف مشخص شده دست یابد.

مالزی در زمینه بانکداری اسلامی پیشرفت و توسعه فراوانی داشته است و بیشترین تعداد کارمندان خانم را در این زمینه دارا می باشد. این کشور در سال های 2013 و 2014 به عنوان یکی از بهترین کشور ها برای افراد بازنشسته انتخاب شده و در رتبه سوم میان کشور های دیگر قرار گرفته است. دلیل این رتبه خوب اجرای برنامه ای به نام  Malaysia My Second Home (مالزی خانه دوم من) بوده است که در این برنامه افراد بازنشسته می توانند ویزایی 10 ساله برای زندگی در مالزی دریافت کنند. مالزی در سال 2016 به عنوان پنجمین کشور برتر در جهان و اولین کشور در آسیا برای زندگی بازنشستگان انتخاب شد. این کشور یکی از بزرگترین صادر کنندگان دستگاه های نیمه رسانا، دستگاه های الکتریکی، محصولات مربوط به آی تی و ارتباطات در جهان می باشد. همچنین کشور مالزی در سال 2002 برنامه فضایی خود را توسعه داد.

حمل و نقل

سیستم حمل و نقل کشور مالزی بسیار جامع می باشد و بیش از 144 هزار و 400 کیلومتر را پوشش می دهد. اکثر جاده های کشور مالزی دارای 2 لاین رفت و برگشت می باشند ولی اکثر مسیر های داخل شهر ها برای جلوگیری از ترافیک و ازدحام خودروها دارای 4 لاین می باشند. تمامی جاده های این کشور با استفاده از آسفالت به همراه سنگ فرش پوشش داده شده اند به جز اتوبان Skudai–Pontian که با استفاده از سیمان پوشش داده شده است. مالزی بیش از 1700 کیلومتر اتوبان دارد که بلند ترین آن اتوبان North–South Expressway است که شهر های مهمی مانند کوآلالامپو، پنانگ و Johor Bahru را به یکدیگر متصل می کند. در حال حاضر بیش از 1800 کیلومتر ریل راه آهن در مالزی قرار دارد که 767 کیلومتر آن به صورت دو طرفه و برقی می باشد. سیستم حمل و نقل ریلی مالزی برای باربری، جابجایی مسافر و سیستم حمل و نقل عمومی شهری به کار گرفته می شود. سیستم حمل و نقل ریلی مالزی 11 ایالت از این کشور را پوشش می دهد همچنین به سیستم ریلی کشور های تایلند متصل می باشد. این کشور دارای 118 فرودگاه می باشد که 38 مورد از این فرودگاه ها آسفالت شده هستند. خطوط هوایی ملی کشور مالزی  Malaysia Airlines نام دارد که دارای پرواز های بین المللی به کشور های مختلف جهان می باشد. اکثر مسیر های هوایی میان مالزی شرقی و غربی توسط هواپیمایی های Malaysia Airlines، AirAsia و Malindo Air پوشش داده می شود. فرودگاه بین المللی کوآلالامپور از مهم ترین و شلوغ ترین فرودگاه های کشور مالزی می باشد. این فرودگاه در سال 2014 به عنوان 13 امین فرودگاه شلوغ دنیا از طریق پرواز های بین المللی انتخاب شده است که بیش از 25 میلیون مسافر در این فرودگاه تردد داشته اند. همچنین بیش از 5 میلیون مسافر از فرودگاه بین المللی شهر پنانگ در سال 2013 تردد کرده اند. مالزی یکی از مهمترین کشور ها در حوضه کشتی رانی می باشد، این کشور دارای دو بندرگاه می باشد که به عنوان یکی از 20 بندرگاه شلوغ در دنیا شناخته شده اند. نام این دو بندر Klang و Tanjung Pelepas است که دومین و سومین بندر شلوغ در آسیا جنوب شرقی می باشند. بندر klang شلوغ ترین بندر مالزی و 13 امین بندر شلوغ در جهان است.

صنعت گردشگری

صنعت گردشگری مالزی رتبه 9 ام را در جهان دارا می باشد. همچنین این کشور رتبه 5 ام را در این زمینه در آسیا از آن خود کرده است. اقتصاد مالزی در سال های گذشته کمتر وابسته به صادرات بوده و دولت این کشور برای پیشرفت اقتصاد تمرکز زیادی بر صنعت گردشگری داشته است. بنابراین صنعت گردشگری به سومین منبع درآمد کشور تبدیل شده و باعث ایجاد منبع درآمد ارزی زیادی برای کشور شده است. 7 درصد از پیشرفت اقتصادی مازی در سال 2005 مربوط به صنعت گردشگری این کشور بوده است. مالزی در سال 1991 کمپینی به نام Malaysia, truly Asia (مالزی، آسیا حقیقی) را اندازی کرد. این کمپین باعث ورود بیش از 7 میلیون گردشگر به این کشور شده است. کشور مالزی در سال 2016 بیش از 26 میلیون گردشگر داشته که این رقم از سال 2015 حدود 4 درصد افزایش داشته است. بیشترین تعداد گردشگرانی که به کشور مالزی سفر می کنند به ترتیب از کشور های سنگاپور، اندونزی، چین و تایلند می باشند.

تعداد گردشگرانی که با هدف درمان بیماری و موارد پزشکی وارد مالزی می شوند بسیار زیاد می باشد. تعداد بیمارانی که برای درمان به مالزی سفر کرده اند بیش از 640 هزار نفر در سال 2011 ، 728 هزار نفر در سال 2012، 880 هزار نفر در سال 2013 و 882 هزار نفر در سال 2014 بوده است. انجمنی به نام Malaysia Healthcare Travel Council (شورای مراقبت های بهداشتی در سفر به مالزی) در سال 2009 برای رسیدگی به این نوع از گردشگران شکل گرفت.

از شهر های محبوب گردشگران در مالزی می توان به شهر های کوآلالامپور، پنانگ، لنکاوی و جورج تاون اشاره کرد. بیشترین تعداد گردشگران در ماه های دسامبر و ژانویه به مالزی سفر می کنند. به غیر از شهر های بزرگ مالزی که محبوب برای گردشگران می باشند، مناطق مختلف و شهر های کوچکی دیگری هم وجود دارند که گردشگران زیادی را به خود جلب می کنند. شهر Taiping شهرت زیادی برای چشم انداز های زیبا و فرهنگ مردم محلی دارد، برای لذت بردن از هوای خنک در مالزی می توان به مناطق Genting Highlands، Cameron Highlands و Bukit Tinggi سفر کرد. برای لذت بردن از غذا های محلی مالزی می توان از Muar دیدن کرد و شهر Sarawak برای مناظر زیبا و پارک هایش شهرت فراوانی دارد.

جمعیت شناسی

بر اساس سازمان آمار مالزی، جمعیت این کشور در سال 2010 حدود 28 میلیون نفر بوده است. مالزی چهل و دومین کشور پر جمعیت جهان می باشد. بر اساس آمار هایی که در سال 2012 گرفته شده، مالزی 1.54 درصد در سال رشد جمعیت دارد. تراکم جمعیت این کشور 96 نفر در هر کیلومتر مربع است. 69.5 درصد از جمعیت مالزی را افراد 15 تا 64 سال و حدود 24.5 درصد از جمعیت را افراد 0 تا 14 سال تشکیل می دهند. در حالی که فقط 6 درصد از جمعیت مربوط به افراد بالای 65 سال می باشد. همچنین 91.8 درصد از جمعیت این کشور را مالزیایی ها تشکیل می دهند. در سال 1960 اولین آمار گیری در این کشور شکل گرفت که جمعیت مالزی 8.1 میلیون تخمین زده شد.

نرخ مرگ و میر کودکان و نوزادان در سال 2009 حدود 6 مرگ در هر هزار تولد بوده همچنین متوسط سن افراد در سال 2009، 75 سال بوده است. تعداد متولدین مالزی در سال 2016 حدود 508 هزار کودک بوده که نسبت به سال 2015 کاهش زیادی داشته است. کوآلالامپور پایتخت، بزرگترین و پر جمعیت ترین شهر مالزی می باشد. 20 میلیون از 28 میلیون جمعیت این کشور در بخش شبه جزیره مالزی زندگی می کنند. همچنین 70 در صد از جمعیت کشور شهر نشین هستند. حدود 10 درصد از جمعیت این کشور را مهاجران تشکیل می دهند که برای کار به مالزی مهاجرت کرده اند. همچنین بیش از 2 میلیون از این مهاجران به صورت غیر قانونی در این کشور اقامت دارند. بیش از 171 هزار نفر پناهنده های جنگی از کشور های مختلف در مالزی اقامت دارند. از پر جمعیت ترین مناطق این کشور می توان به Kuala Lumpur، Seberang Perai، Kajang، Klang و Subang Jaya اشاره کرد. در حال حاضر جمعیت مالزی بیش از 32 میلیون نفر می باشد.

آشپزی

آشپزی مالزی از قوم ها و ملیت های مختلفی الهام گرفته است. مردم از ملیت های مختلفی در این کشور زندگی می کنند که باعث تاثیر گزاری در آشپزی این کشور شده است. بیشترین تاثیرات در آشپزی مالزی از کشور های چین، هند، تایلند و ژاپن می باشد. یکی از دلایل چند قومی بودن آشپزی مالزی قرار گرفتن در جاده ادویه می باشد. جاده ادویه نام مسیری است که در گذشته تجارت و جابجایی انواع ادویه از این مسیر صورت می گرفته است. آشپزی مالزی شباهت زیادی با آشپزی کشور سنگاپور دارد. ایالت ها و استان های مختلف مالزی دارای غذا های متفاوتی می باشند. برنج یکی از مواد غذایی پر کاربرد در آشپزی کشور مالزی است و فلفل چیلی در آشپزی سنتی این کشور استفاده فراوانی دارد. از محبوب ترین غذاهای این کشور Nasi lemak و محبوب ترین نوشیدنی کشور Teh tarik می باشد. همچنین نودل (Noodle) یکی از مواد غذایی پر کاربرد مالزی می باشد. mee goreng یکی از غذاهای سنتی این کشور است که با استفاده از نودل  در تمامی مناطق و شهر های مالزی تهیه می شود. از میوه های این کشور به موز، لیمو calamansi، cempedak، دوریان، گوآوا، طالبی، jackfruit،  langsat، longan، انبه، mangosteen، پاپایا، آناناس، پیتایا، پوملو، رمبوتان، سیب گلاب، sapodilla، soursop، starfruit، tarap و هندوانه می توان اشاره کرد. در سال 2012 بیش از 1 میلیون نفر از جمعیت مالزی گیاه خوار بوده اند. امروزه مواد غذایی مانند سبزیجات به راحتی در دسترس می باشند و مقرون به صرفه تر از انواع گوشت برای استفاده در وعده های غذایی هستند. برخی از مردم کشور مالزی از دین بودا پیروی می کنند که برخی از آنها طبق آیین این دین در مواقعی از رژیم گیاه خواری پیروی می کنند. رستوران هایی در مالزی وجود دارند که غذاهای گیاهی را برای این نوع افراد سرو می کنند. همچنین غذاهای دریایی کاربرد فراوانی در وعده های غذایی این کشور دارند.

جشن ها و تعطیلات

به دلیل حضور مردم با دین های مختلف در این کشور، مالزی دارای جشن ها و تعطیلات بسیار زیادی می باشد. برخی از این جشن ها و تعطیلات به صورت رسمی از سوی دولت مالزی برای کل کشور ثبت شده و برخی از آن ها به طور غیر رسمی در ایالت ها و استان های کوچک برگزار می شود. برخی از تعطیلات های این کشور مختص گروه های مذهبی و دینی می باشد. از مهم ترین تعطیلات رسمی این کشور می توان به Hari Merdeka (روز استقلال کشور مالزی) اشاره کرد. روز استقلال مالزی در 31 آگوست در سراسر کشور جشن گرفته می شود. مردم مالزی دراین روز به دست آوردن استقلال کشورشان را از سال 1957 تا به حال جشن می گیرند. از دیگر تعطیلات پر اهمیت این کشور به Labour Day (روز کارگر) در یکم ماه می و تولد شاه کشور مالزی در هفته اول ماه جون می توان اشاره کرد. به دلیل وجود دین اسلام در مالزی تعطیلات مربوط به مسلمانان در این کشور جشن گرفته می شود. از مهم ترین این جشن ها به عید فطر، تولد پیامبر اسلام، ماه رمضان، نزول قرآن، سال نو و عید قربان می توان اشاره کرد. همچنین مالایی چینی ها عید چینی ها و مراسم های مربوط به چینی ها را در این کشور جشن می گیرند. هندی ها در مالزی Deepavali (جشنواره نور) را جشن می گیرند. مسیحی های این کشور تمامی مراسم های مربوط به این دین را از جمله کریسمس و عید پاک را در مالزی جشن می گیرند. در برخی از ایالت ها و استان های این کشور روز های شنبه و یکشنبه به عنوان تعطیلات آخر هفته و در برخی از آنها جمعه و شنبه به عنوان تعطیلات آخر هفته ثبت شده است. تمامی ایالت های مالزی در سال دارای 14 روز تعطیلات رسمی می باشند به جز ایالت Sarawak که دارای 13 روز تعطیلات رسمی است.

ورزش

ورزش یکی از مهم ترین بخش های فرهنگ کشور مالزی می باشد. از جمله ورزش های مشهور در این کشور به فوتبال، بدمینتون، هنر های رزمی، هاکی، تنیس، اسکواش، اسب سواری، قایق رانی و اسکیت بورد می توان اشاره کرد. فوتبال یکی از پر طرفدار ترین ورزش ها در این کشور می باشد و بر اساس آمار ها، جام جهانی 2034 در این کشور برگزار خواهد شد. مسابقات بدمینتون در این کشور بینندگان فراوانی دارد و مسابقات Thomas Cup برای اولین بار در این کشور در سال 1948 برگزار شده است. این مسابقه مخصوص آقایان می باشد. ورزش اسکواش از طریق بریتانیایی ها وارد این کشور شده و اولین مسابقات این ورزش در سال 1939 برگزار شده است. انجمن اسکواش مالزی در 25 جون 1972 تشکیل شده است. در ماه دسامبر 2015 تیم هاکی مالزی رتبه 13 ام را در جهان از آن خود کرده است. سومین و دهمین جام جهانی هاکی در استادیوم Merdeka در شهر کوآلالامپور برگزار شده است. از ورزش های سنتی این کشور به Silat Melayu می توان اشاره کرده، این ورزش ریشه در هنر های رزمی دارد و در کشور مالزی و سنگاپور شهرت زیادی دارد. فدراسیون المپیک کشور مالزی در سال 1953 تاسیس شده است و برای اولین بار در المپیک 1956 ملبورن شرکت کرده است. بیشترین تعداد شرکت کنندگان المپیک از سوی کشور مالزی 57 نفر در المپیک 1972 مونیخ بوده است. ورزشکاران مالزی 6 مدال المپیک کسب کرده اند، 5 مدال در ورزش بدمینتون و یک مدال در ورزش شیرجه از آن خود کرده اند. در 28 جولای 1984 شبکه 3TV برای اولین بار المپیک لوس آنجلس را برای مردم پخش کرد و پس از آن تمامی رویداد ها و برنامه های ورزشی از این شبکه در حال پخش می باشد. در 25 مارچ 2010 شبکه Astro Arena اولین شبکه محلی ورزشی این کشور شروع به کار کرد. این شبکه به صورت 24 ساعته برنامه های ورزشی مربوط به کشور مالزی را پخش می کند.

رسانه ها

رسانه های مالزی شامل تلوزیون، روزنامه، رادیو و اینترنت می باشد که برخی از آن ها متعلق به دولت و برخی به صورت شخصی اداره می شوند. حدود 30 روزنامه در این کشور منتشر می شود که از محبوب ترن آن ها می توان به روزنامه های The Star، New Straits Times، theSun، Berita Harian، Utusan Malaysia، Sin Chew Jit Poh و Nanyang Siang Pau اشاره کرد. این کشور دارای 34 شبکه رادیویی می باشد. شرکت Media Prima از مهم ترین شرکت های رادیوی این کشور می باشد که کانال های Hot FM، Fly FM و One FM را پشتیبانی می کند. شرکت Astro تنها ارائه دهنده شبکه های ماهواره ای در این مالزی می باشد. 200 کانال ماهواره ای توسط این شرکت پشتیبانی می شود که می توان با پرداخت حداقل هزینه 50 رینگت و حداکثر هزینه 200 رینگت می توان به آن ها دسترسی داشت. مالزی رتبه 141 میان 178 در زمینه آزادی مطبوعات را در سال 2010  و رتبه 122 در 179 کشور در سال 2012 کسب کرده است. بر اساس برخی قوانین، روزنامه های کشور سنگاپور در مالزی فروخته نمی شوند ولی روزنامه مالزیایی New Straits Times در کشور سنگاپور فروخته می شود.