ورزشگاه سانتیاگو برنابئو( رئال مادرید)

از زمین گاو بازی تا استادیوم فوتبال:

باشگاه تازه تاسیس رئال مادرید (1902) در نزدیکی پیست گاو بازی، زمینی را برای بازی فوتبال از ملکه کریستینا به امانت گرفت ولی با افزایش شمار تماشاگران باشگاه می بایست به فکر زمینی بزرگتر و کاملتر می بود. تا زمان مذکور ورزشگاه اودونل پیشرفته ترین ورزشگاه مادرید بود و ظرفیت تماشاگر ایستاده تا 6000 نفر را داشت.

رشد فزاینده :

ولادروم و استادیوم خامارتین:

فروش استادیوم، اودونل رئال مادرید را قادر ساخت تا استادیوم جدید خود را بنا نهد. ولادروم در منطقه لینال در سال 1923 ساخته شد. آقای Arturo Soria طراح این مجموعه تمام تلاش های خود را بکار بست تا استادیویم را فراخور نیاز فوتبال دوستان و باشگاه طراحی کند. این استادیوم با چمن معمولی و با ظرفیت 8000 نفر ساخته شد.

به دلیل تعداد زیاد فوتبال دوستان، باشگاه مجوز ساخت استادیوم شامارتین گرفت.

بعد از نتایج درخشان در سال 1923، باشگاه به استادیوم شامارتین کوچ کرده و در آنجا بازی های خود را برگزار می کرد. تا سال 1924 ورزشگاهی با ظرفیت 15000 نفر و 4000 صندلی نشیمن اضافه گردیده و سران باشگاه تمامی تلاش خود را به کار بستند تا نام باشگاه را به کمپ فوتبال رئال مادرید تغییر دهند. اما تماشاگران و هواداران همچنان استادیوم را به شامارتین یا چامارتین خطاب می کردند.

جنگ داخلی و استادیوم باشگاه

جنگ داخلی در 1936 رخ داد و آثار و خرابی های شگرفی بر روی باشگاه بر جای گذاشت. بعد از اتمام جنگ به سرمایه هنگفتی احتیاج بود و این اتفاق در سال 1939 رخ داد و بازسازی و نوسازی های عظیمی اتفاق افتاد و ظرفیت استادیوم در آن روز 25000 نفر گزارش شده است.

شاهکار سانتیاگو برنابئو:

رویای ساخت ورزشگاه مجهز سانتیاگو برنابئو در زمان همین شخص و در سال 1943 و زمانی که او مدیر عامل باشگاه بود اتفاق افتاد.

ورزشگاه 100000 نفری با تمام امکانات سانتیاگو برنابئو در سال 1947 افتتاح شد. مشخصات کلی به این صورت بود: اولین در اروپا و جزء 5 ورزشگاه برتر در جهان. اما باز هم سانتیاگو دست از خلاقیت و مبارزه برنداشت و فاز دوم افزایش ظرفیت و توسعه امکانات استادیوم را ادامه یافت. در خلال سال های دهه 50 (1952) ورزشگاه با هدف افزایش ظرفیت تا 125000 نفر تعطیل شد.

بازگشایی در سال 1954 پایان یافت و در سال 1955 به پاس یک عمر خدمت و تلاش هوشمندانه نام ورزشگاه به سانتساگو برنابئو تغییر یافت و در سال 1957 این ورزشگاه از سوی فیفا بهترین ورزشگاه جهان شد.

جام جهانی 1982:

جام جهانی در اسپانیا و فشارهای مضاعف باعث توسعه و بازسازی مجدد و اساسی این باشگاه شد. تابلو نتایج دکتر وینکی سقف جدید ورزشگاه که تا 75% از کل فضای باز را در بر می گرفت و تقلیل ظرفیت به 8776 نفر  (ایستاده67000) همه و همه در این سال اتفاق افتاد.

در خلال فصل 1999-2000 باشگاه و هواداران، وارد فاز جدیدی از تعامل به نام پروژه قرن 21 شدند. این پروژه شامل خط ویژه تلفن رئال مادرید (اولین بار در تاریخ) و فروش و انتقال بلیط به نام افراد بود.

ظرفیت جدید ورزشگاه از سوی خیابان پادر دامیان(Padre Damian) اضافه شد و با افزایش 16000 نفر، ظرفیت اضافی کل ورزشگاه پذیرای 75000 نفر می شد.

با بر روی کارآمدن فلورینتوپرز مدیر عامل جدید، ورزشگاه تبدیل به مکان 365 روزه در سال شد. 4 رستوران مجهز، تور گشت برنابئو و بزرگترین مرکز خرید ورزشی دنیا. این استادیوم از لحاظ سیستم گرمایش، و از لحاظ مدیریت الکترونیک بهترین در دنیا می باشد. در سال 2007 فروشگاه برنابئو به دلیل چند کاربره بودن (اجتماعی، تجاری و بازرگانی) جز لیست استادیوم های هوشمند قرار گرفت. یک نمونه کامل از مدرنیته ، کارآرایی و مدیریت.

برنابئو و آینده:

 در 31 ژانویه 2014 فلورنتینو پرز مدیر باشگاه آینده مفهومی از باشگاه را معرفی کرد: توسعه و بازسازی بخشی در تاریخ باشگاه یعنی سانتیاگو برنابئو.

تمامی فضای پوششی بیرون باشگاه تبدیل به نمایشگرهای فوق شفاف می شود تا بتواند ارتباط مستقیم با محیط اطراف برقرار کند. شایان ذکر است که تمامی انرژی مصرفی( برق) از انرژی های تجدید پذیر تامین خواهد شد. طرح ساخت رستوران های فوق لوکس هتل رئال مادرید با پارکینگ و تبدیل شدن ورزشگاه برای استفاده در خصوص دیگر رشته های ورزشی در این برنامه گنجانده شده است.

فلورینتو پرز افزود: سانتیاگو برنابئو باید بهترین مجموعه قابل بهره برداری برای تمام رشته های ورزشی در جهان باشد و تمامی طرفداران در اقصی نقاط جهان به داشتن چنین محیطی افتخار کنند.